Naomi (46) is transgender: ‘Het is alsof je een tweede puberteit ingaat’
Uit onderzoek blijkt dat de wachtrijen voor een geslachtsoperatie steeds groter worden. Maar hoe is het nu echt voor een transgender om in Nederland te leven? En hoe gaat zo’n transitie nu precies in zijn werk? Naomi (46) gaat sinds een aantal jaar als vrouw door het leven: “Een slachtofferrol past niet bij me."
Een op de 250 mensen is transgender
Uit een onderzoek van Movisie blijkt dat ongeveer één op de 250 mensen tussen de 15 en 70 jaar transgender is. Transgender is een verzamelnaam voor een groep diverse mensen; mensen die zich een vrouw voelen in het lichaam van een man (transvrouwen), mensen die zich een man voelen in het lichaam van een vrouw (transmannen), mensen die zich beiden voelen of mensen die zich geen van beide voelen. Wij vroegen Naomi (46) hoe het is om een transvrouw te zijn in Nederland.
“Tieten vooruit, kont naar achter.”
Niet iedereen was het ermee eens toen Naomi als vrouw door het leven ging. “Ik heb meegemaakt dat iemand zijn vechthond op me afstuurde. Mensen noemden me een hoer, terwijl ik er gewoon netjes uit zag en niemand lastigviel. Een man zei zelfs dat ik de ondergang van Nederland betekende. Dat sloeg zo nergens op dat ik er achteraf wel om kan lachen. Maar deze reacties hebben er wel voor gezorgd dat ik een hele tijd niet meer over straat durfde. De artsen van de VU hebben me uiteindelijk aangespoord weer naar buiten te gaan. Tieten vooruit, kont naar achter en trots zijn op wie je bent. En dat past ook bij me, want ik hou er niet van om een slachtofferrol aan te nemen.”
Tweede puberteit
Een transitieproces is niet eenvoudig. Het is een langdurig en zwaar proces, zowel mentaal als fysiek. Naomi: “Je wordt niet van de ene op de andere dag een vrouw. Hoewel het voor mijzelf al vanaf het begin duidelijk was dat ik een vrouw wilde zijn, is de procedure dat je eerst een jaar lang gesprekken moet voeren om zeker te weten dat je achter je keuze staat. Als je na die gesprekken groen licht krijgt moet je vanaf dat moment ineens als vrouw door het leven. Dat is wel gek, want je hebt geen idee hoe dat moet. Je maakt een soort tweede puberteit door waarin je gaat experimenteren met make-up en kleding. Aan het begin zie je er niet uit.”
Nadat je paspoort en geboorteakte worden aangepast krijg je hormonen die ervoor zorgen dat je mannelijke uiterlijke kenmerken afnemen, zoals baardgroei. Verder nemen vrouwelijke kenmerken juist toe, zoals borstgroei en een hogere stem. Naomi: “Ineens zit je dan te janken bij een romantische comedy, omdat je meer hormonen in je lichaam hebt dan vier zwangere vrouwen bij elkaar. Afgezien van dat was het voor mij enorm bevrijdend, ik voelde me eindelijk mezelf.”
De geslachtsoperatie
Na de hormonale fase komt de laatste fase: de operatieve fase. Dit zijn een aantal ingrepen waarbij de adamsappel wordt afgeschaafd en de stembanden worden ingekort. Uiteindelijk volgt de geslachtsoperatie. “Ieder transgendertraject is uniek en niet iedereen kiest voor dezelfde operaties. Sommigen nemen bijvoorbeeld ook een borstvergroting”, aldus Naomi. Volgens haar begint na de operaties pas het echte herstel: “Je lichaam kan wel veranderen, maar het moet tussen je oren ook goed zitten. Het emotionele herstel begint pas na het hele traject.”
We zijn er nog lang niet
Vanwege meer algemene acceptatie naar transgenders in onze samenleving, durven steeds meer transen de stap te nemen om een geslachtsoperatie te ondergaan. Toch zijn we er volgens Naomi nog lang niet in Nederland: “Door de lange wachttijden gaan sommige mensen zelf experimenteren met medicatie, terwijl dat ten zeerste wordt afgeraden. Verder worden transen nog steeds vaak in elkaar geslagen of krijgen te maken met seksueel geweld.” Hoewel cijfers hierover variëren, blijkt uit een rapport van Rutgers dat zowel bij transmannen als transvrouwen meer dan de helft te maken krijgt met seksuele grensoverschrijding. Hieronder vallen kwetsende opmerkingen, aanrakingen en zoenen tegen de wil. Naomi: “We hebben in Nederland dus wel belangrijkere zaken aan ons hoofd dan ons bezig te houden met genderneutrale toiletten en een genderneutrale omroep in de trein.”
Lees ook: Claire Wilkinson (38): ‘Ik werd blind, kaal en raakte verlamd door mijn contactlens’
