Mam, ik bel je zo terug
|
Iemand die zijn partner verliest, noem je een weduwe, of een weduwnaar. Iemand die zijn ouders verliest, wordt een wees. Maar een ouder die een kind verliest, daarvoor bestaat geen woord. Net zoals er geen woorden zijn om te beschrijven hoe verschrikkelijk het moet zijn om mee te maken wat Nadine en haar familie overkwam. Het is het begin van Mam, ik bel je zo terug, dat er vanaf de eerste zin direct stevig inhakt. Het verhaal Tot die ene dag in december. Gerold belde Nadine op. Dat had hij al vele malen vaker gedaan. Hij stalkte haar met berichtjes: dat het hem speet, dat ze bij hem terug moest komen, of ze niet even met hem wilde praten. Gerold zei dat hij haar keuze respecteerde en haar een afscheidscadeau wilde geven, gewoon om alles af te sluiten. Nadine gaf toe. Tien minuten, niet langer. Na haar werk reed ze richting Gerolds flat in Amsterdam en ging naar binnen. In het trappenhuis belde haar moeder haar. Nadine was gespannen en gehaast; ze wilde de confrontatie zo snel mogelijk achter de rug hebben. "Mam, ik bel je zo terug," zei ze. Wanda wilde eigenlijk om uitleg vragen, maar besloot toch op te hangen.
En? Maar de moord grijpt pas echt aan wanneer je belandt bij de fotopagina's die in het boek opgenomen zijn en je het je realiseert. Dit is geen nare roman; dit is de harde werkelijkheid. Nadine werd vermoord door iemand uit haar eigen kring, en dat gebeurt vrouwen helaas nog ieder jaar. Precies daarom zou eigenlijk iedere vrouw dit boek moeten lezen. Laat je niet paaien, hoe lief je gewelddadige vriend in zijn goede periodes ook kan zijn. Krijg je de eerste klap? Direct wegwezen. En als je denkt dat een vriendin, nichtje of dochter geweld wordt aangedaan, grijp dan in, ook al valt het misschien wel mee. Want verhalen als die van Nadine laten het zien: dit is geen ver van ons bed-show. Dit had iedere vrouw kunnen overkomen. Mam, ik bel je zo terug |
Maar Nadine belde niet terug. Niet na een half uur, en ook niet na een uur. Wanda vertrouwde het niet. Een vriendin van Nadine, die met haar had afgesproken maar haar maar niet kon bereiken, belde een neef in Amsterdam. Die was aan het sporten, maar ging toen hij de ernst van de situatie hoorde meteen naar Gerolds flat. Wanda's intuïtie bleek te kloppen. Het gebied rondom de flat was afgezet met rood-witte linten. Een paar uur later kwam de politie in Hoorn aan de deur en bevestigde wat Wanda, Jacques en Nadines zus Jacqueline dan eigenlijk al wisten: Gerold had Nadine vermoord. Het afscheidscadeau, waar hij zo hoog van op gaf, bleek een slagersmes te zijn. En toen Nadine zich dat realiseerde, was het al te laat.