De taart van mijn (kille) tante

Heel lang al wilde ik een bezoekje brengen aan De taart van mijn tante. Niet alleen vanwege het zoete lekkers, maar ook vanwege de über-kitscherige inrichting van de zaak: het paars, rood, groen en roze knalt je tegemoet. Gezellig!

Helaas, die gezelligheid viel tegen. Toen de serveerster, die met haar knalpaarse outfit uitstekend matchte met de entourage, ons vroeg wat we wilden drinken, stond haar gezicht al op onweer. Mijn vriendin vroeg desondanks vriendelijk om een groene thee en ik koos de jasmijnthee.
Kortaf vroeg de serveerster: "Grote of kleine pot?" Ah, ah het ging hier dus per pot. "Doe mij maar gewoon een klein potje," zei ik. Mijn vriendin hoefde ook niet zo nodig een grote pot in haar eentje. De serveerster trok haar wenkbrauwen op. "Eén grote is goedkoper hoor!"
Toen we uiteindelijk begrepen dat er gewoon aparte zakjes bij een pot heet water geserveerd werden, bestelden we dus samen één grote pot. Sorry hoor, mevrouw, maar dat had u ook vriendelijk uit kunnen leggen. In de vitrine konden we kijken welk taartje we wilden, deelde ze mee toen ze wegliep.

De taartjes zagen er lekker uit. En hoewel het verleidelijk was voor de chocoladetaart te kiezen, besloten we eens 'wild' te doen: maanzaadtaart en een straciatella-punt. Helaas kwam mevrouw Paars niet terug om onze bestelling op te nemen, dus liep ik uiteindelijk zelf naar haar collega achter de counter. Die was gelukkig een stuk klantvriendelijker.

De maanzaadtaart was even wennen, maar wel erg lekker. De straciatella met marsepein smaakte ons nog beter. Maar wij zullen niet snel teruggaan. We voelden ons allerminst welkom en voor 4,75 euro eet ik ergens anders wel een ambachtelijk stukje taart.

De taart van mijn tante
Ferdinand Bolstraat 10
Amsterdam
www.detaart.com