Column Danielle Kloeth: Een licht voor iedereen
Want daarmee hangen veel van onze problemen samen. Kijk maar eens wat er gebeurt als je een discussie hebt met iemand. Je gelijk krijgen staat dan bijna gelijk aan je leven redden. Het opgeven van je identiteit betekent niet dat je geen persoonlijkheid meer hebt. Het betekent alleen dat je je niet meer identificeert met je levenssituatie. Je hebt een huis, een baan, gedachten en emoties. Maar je bent ze niet. Wat je bent, is eigenlijk al verlicht, maar nu nog verlicht zien te leven in de huidige wereld.
Omdat ik lees dat je er niets voor hoeft te kunnen omdat je het al bent, maar ik toch stiekem steeds weer probeer om het te worden, loop ik zogezegd rondjes als een hond die zijn eigen staart probeert te pakken. En in het opgeven van dat zoeken zou je het moeten vinden. Ik zet de cd van Eckhart Tolle op mijn mp3-speler aan en loop de lange weg terug langs de branding. Eckhart is mijn goeroe. Ik geloof niet in goeroes maar als ik erin geloofde dan is hij die voor mij. De rust van zijn stem maakt mij meteen totaal ontspannen. Als hij praat over het pijnlichaam dan weet ik gewoon dat het klopt wat hij zegt. Ik weet dat ik regelmatig door mijn pijnlichaam wordt overmeesterd. Volgens Tolle is dat een soort egopatroon waarvan je gelooft dat het is wat je werkelijk bent. Je voelt het opkomen als je bijvoorbeeld ineens heel boos, angstig, jaloers of onzeker wordt. Wat je dan zou moeten doen volgens hem is het meteen in het bewustzijn brengen, het zien, het herkennen. Want het pijnlichaam en de directe gedachtestroom die dat op gang brengt, is wat je steeds weer uit het nu haalt.
Bewustzijn is 'the magic word' hier. Alles wat je hoeft te doen is je elke keer als je wordt overvallen door een negatieve of heftige emotie, je bewust te zijn van dat het gebeurt. En ik ben één van de vele mensen op deze planeet die dan juist liever iets anders gaat doen. Namelijk: eten, internetten, shoppen, snoepen, een ander de schuld geven en ga zo maar door. Dit werkt averechts want het levert uiteindelijk alleen maar frustratie op. Zou ik echt op het moment van de negatieve of heftige emotie zeggen: “O ik zie het al, het is het pijnlichaam weer”, dan is het meteen weg. Tolle zegt: “Is er nu een probleem?” Volgens hem hebben problemen te maken met tijd. Het is iets dat in het verleden als probleem werd ervaren of waarvan je bang bent dat het gaat gebeuren. Maar serieus, probeer het vandaag maar eens als je ergens over loopt te piekeren. Vraag jezelf dan: “Is er NU een probleem?” Word even helemaal stil, zet je gedachten stop, concentreer je alleen op wat er nu is. En vraag jezelf dan nogmaals: “Is er nu een probleem?” Als er geen gedachten zijn over wat jij je “probleem” noemt, dan is er ook geen probleem.
En terwijl ik over het strand loop, heb ik dan weer zo'n moment dat mijn hersenen even lijken te zijn gestopt. Ik denk niets, ik kijk alleen maar. Ik zie de zee, de meeuwen, het zand. Ik voel de kou op mijn gezicht. Ik oordeel niet over wat ik zie, ik denk niet: de zee is mooi. Ik denk ook niet: de zee is niet mooi. En ik doe het niet met opzet. Want als ik dat probeer dan zegt mijn ego tegelijkertijd: kijk mij eens goed “niet denken en niet oordelen”. En dit soort momenten van totale stilte en acceptatie overvallen me soms ineens. Maar helaas dus niet als ik het te hard probeer. Wat is toch het geheim van mensen zoals Eckhart Tolle en Jeff Foster. Die ineens het hele leven doorzien. Misschien moet ik gewoon geduldig afwachten tot het mij ook overkomt. Waarom ik het zou willen? Omdat ik soms zo moe word van al mijn pijnlichamen. Van diegenen die zeggen: “Ik ben zo eenzaam, ik hoor er niet bij, ik ben zo slecht, er is altijd een partner die beter bij me past maar ik heb hem alleen nog niet gevonden, alle mensen moeten anders doen, aardiger, beter hun best doen, meer om hun medemens geven, niet zo boos zijn.” Al dat oordelen over mezelf en anderen daar word ik zo moe van.
En inderdaad wat Tolle zegt: als ik bij dit soort gedachten, die ook meteen een emotie oproepen, stop met denken en gewoon aanwezig ben, dan is er geen probleem. Dan ben ik geen probleem, dan zijn anderen geen probleem, dan is het hele leven geen probleem. Dus dat staat me te doen vanaf nu, bewust zijn, zo vaak als ik kan. Het lijkt veel moeite maar het schijnt dat hoe vaker je het oefent, hoe meer het een gewoonte wordt. En dat is mijn doel; dat ik een licht ben waardoor het pijnlichaam van mijzelf, maar ook dat van anderen oplost. Als ik dat zou kunnen bijdragen aan mezelf en mijn omgeving dan ben ik oprecht een gelukkig mens!