Review: Revolutionary Road

Het verhaal
Frank (Leonardo DiCaprio) en April (Kate Winslet) Wheeler hebben hoge idealen. Ze zien zichzelf anders dan de massa van het moderne Amerika van de jaren vijftig. Zij zullen nooit toegeven aan de sleur, vastroesten in traditionele patronen. Nee, Frank en April zullen leven; voelen! Daarom besluiten ze met het gezin hun veilige leventje aan de Revolutionary Road in Connecticut op te geven om naar Parijs, 'de stad waar mensen écht leven', te gaan. Tegen alle burgerlijke ideeën in zal April de kost verdienen, terwijl Frank kan gaan ontdekken wat hij nu écht graag wil.

Ook in de jaren vijftig blijkt het dertigersdilemma te bestaan: naarmate het avontuur dichterbij komt, krijgt Frank het benauwder. De sceptische houding van de omgeving ten opzichte van hun plan helpt daarbij niet: een krankzinnig, kinderachtig idee, vindt deze. Franks toenemende twijfel en Aprils groeiende angst nooit te zullen ontsnappen aan de sleur, drijft het ideale stel uit elkaar.

Het oordeel
Eens in de zoveel tijd zit er een tussen: zo'n film waarvan je niet al te veel verwacht en waar je blanco heengaat, maar die een diepe indruk achterlaat. Revolutionary Road is wat mij betreft zo'n film. De liefde tussen Frank en April aan het begin van de film is voelbaar; je deelt hun enthousiasme en gelukzaligheid en je gaat volledig mee in hun droom. Maar even later knalt ook de kou, de wanhoop en de onmacht van het scherm.

Het samenspel van de hoofdrolspelers is fantastisch. De collega's uit Titanic zijn volwassen geworden en zij zetten het echtpaar Wheeler zeer geloofwaardig neer. Vooral Kate speelt een rol om kippenvel van te krijgen. Ook confronteert de film je even met je eigen leven: doe ik wat ik echt wil? Wanneer ben ik écht gelukkig? Na deze film ga je blind je droom achterna. In ieder geval voor de rest van de dag...

Een ander hoogtepunt vind ik de scènes met de, volgens maatschappelijke norm, geestelijk gestoorde John Givings (Michael Shannon). John is de volwassen zoon van mevrouw Givings, die de Wheelers aan hun idyllische huis heeft geholpen. Mevrouw Givings is helemaal weg van 'the perfect couple' en vraagt hen of zij en haar man eens langs mogen komen met hun 'zieke' zoon, zodat die af en toe eens weg kan uit de psychiatrische instelling. Het bezoekje loopt echter niet zo rustig als gedacht. John doorziet direct dat de Wheelers helemaal niet zo'n perfect stel zijn als zijzelf en anderen denken. Mede dankzij alle elektroshocktherapie neemt hij geen blad voor de mond en confronteert hij Frank en April op niet-subtiele wijze met de waarheid. Dit zet hen aan het denken: ben je gek als je iets anders wil dan de rest? Of ben je juist gek als je uit angst maar achter de massa aanloopt en daarmee je eigenlijke dromen laat varen?

Tot slot komt de sfeer in elke scène heel goed over. Niet alleen door het acteerwerk en de decors, maar ook door de manier van filmen, de 'eenvoudige' maar rake muziek en het gebruik van licht. Een plaatje...

Revolutionary Road is vanaf 22 januari te zien in de Nederlandse bioscopen.