Weg ermee: het taboe op eenzaamheid

Velen van ons kunnen het zich misschien niet voorstellen: eenzaamheid. We rennen van afspraak naar etentje naar bezoekje en weer terug. Maar niet voor iedereen is dat vanzelfsprekend. Wat als je regelmatig eenzaam bent?

Een groot gedeelte van de vrouwen kan niet zonder haar vriendinnen en heeft dan ook een hecht clubje van ongeveer drie stuks om zich heen staan. Als je geluk hebt misschien zelfs nog wel meer!

Een behoorlijk heftig getal...
Toch is dit niet voor iedereen vanzelfsprekend. Sterker nog, voor láng niet iedereen. Wist jij bijvoorbeeld dat 30% van de volwassenen eenzaam is? Soms gaat dit om sterke eenzaamheid (10%) en soms om matige eenzaamheid (20%). Dit betekent dat bijna één op de drie mensen zich regelmatig eenzaam voelt. Een behoorlijk heftig getal dus!

Zo ook Simone (17): "Ik heb wel kennissen via school en mijn werk, maar ik mis een echte groep vrienden. Ik mis mensen die kunnen genieten van dingen zonder altijd commentaar te leveren. Ik ben echt tegen roddels of ondankbare, neppe en negatieve gesprekken. Mensen doen aardig tegen mensen die ze helemaal niet mogen. Maar waarom?"

Hoe ontstaat eenzaamheid?
Op eenzaamheid ligt in de maatschappij momenteel nogal een vervormd beeld. Kijk maar eens naar wat je zelf denkt als je aan 'eenzaamheid' denkt. Waarschijnlijk aan hoogbejaarde mensen in een verzorgingstehuis. Of mensen die zo wereldvreemd zijn, dat ze het er misschien wel zelf een beetje naar gemaakt hebben. Toch hoeft niet lang niet altijd zo te zijn. Eenzaamheid komt voor in allerlei verschillende leeftijdscategorieën en bij heel veel verschillende soort mensen (nogmaals, 30%!).

Simone: ''Toen ik naar de middelbare school ging, werd ik echt eenzaam. Al het vertrouwde was weg en ik moest weer opnieuw beginnen met een eigen weg te zoeken. Mijn oude vrienden en ik groeiden uit elkaar, we gingen onze eigen weg. Eén goede vriendin zou mijn eenzaamheid al een beetje verhelpen. We zouden veel leuke dingen samen kunnen doen."

"Ik heb ook erg last van depressieve gevoelens, waardoor het moeilijk voor mij is om normaal te functioneren.  Het is ook een vicieuze cirkel. Als je eenzaam bent, dan voel je je depressief en omdat je je depressief voelt, kom je ook minder makkelijk uit je eenzaamheid. Ik schaam me ook wel voor dit gevoel, al zijn er ook mensen die zogenaamd zestien vrienden onderhouden. Dat blijken vaak maar vier of vijf echte vrienden te zijn."

Wat te denken bijvoorbeeld van een vrouw van in de twintig die jong moeder wordt en daarna geen goede aansluiting meer vindt bij haar vriendinnen? Of een relatie die na lange tijd spaak loopt en alle gezamenlijke vrienden partij kiezen voor jouw ex-geliefde? Op die manier vereenzaam je makkelijker en sneller dan je denkt.

Eenzaamheid en het taboe
Ondanks dat het toch een veelvoorkomend iets is, rust er nog steeds een taboe op. Vrijwel niemand durft hardop zijn eenzaamheid toe te geven tegenover mensen in zijn of haar omgeving. Terwijl dit juist zo belangrijk is. Het maakt het omgaan met de eenzaamheid (die iedereen af en toe wel eens heeft) gemakkelijker en het verkleint het risico van geestelijke en lichamelijke klachten als gevolg van eenzaamheid.

Simone: ''Mijn ouders weten niet hoe eenzaam ik ben. Ik kan goed met ze opschieten en ik vertel ze ook over mijn dag. Zij denken alleen dat die kennissen vrienden zijn. Ik zou wel met mijn ouders of broers en zussen over mijn eenzame gevoelens kunnen praten, maar ik denk dat het beter is als ik hen niet mijn ?problemen? opzadel. Ik praat sowieso niet graag over mijn eenzaamheid, want ik ben meer iemand die alles voor zichzelf houdt. Ik denk ook niet dat mensen zich kunnen inleven in het gevoel echt eenzaam te zijn. Ik heb wel eens via de chat van de kindertelefoon mijn hart gelucht. Die persoon luisterde naar me en probeerde me een zet in de goede richting te geven."

''Ik heb hoop dat ik minder eenzaam ben als ik eenmaal van de middelbare school af ben. Dat dan het kinderachtige gedoe weg is bij de mensen in mijn omgeving, dat ze meer volwassen zijn en ik daardoor meer aansluiting vind. Ook is mijn wens dat mensen meer open zullen staan voor anderen en zullen kijken naar de mensen om zich heen. Eén glimlach naar eenzame mensen maakt hun hele dag goed.?

Meer weten? Kijk op eenzaam.nl. Herken jij jezelf in dit verhaal? En hoe ga je met die eenzaam om? Vergeet ook niet ons artikel Wanted: BFF te lezen!