Alleen op vakantie

Nog nooit eerder was ik alleen op vakantie geweest. Het idee had me tot een paar weken terug niet erg enthousiast gemaakt. Tot ik op een avond rusteloos, maar oververmoeid in bed lag en alleen maar kon denken aan een andere plek. Een plek waar de zon scheen en waar ik mijn ogen dicht kon doen.

Mallorca
Ik pakte m?n laptop en zocht waar het in Zuid-Europa mooi weer was. Mallorca bleek de beste weersverwachting te hebben en impulsief boekte ik een ticket en appartement voor twee dagen later. Uit de reisbeschrijving kon ik opmaken dat het desbetreffende appartementencomplex vooral was georiënteerd op rust, zee en strand. De afgebeelde gasten waren voornamelijk senior, droegen katoenen zonnehoedjes en zaten onder zelf aangeschafte parasolletjes. Precies wat ik zocht.

Ik rondde, zover ik kon, m?n werk af en liet per mail weten dat ik de komende week niet bereikbaar was. Familie en vrienden waren enigszins verbaasd over mijn besluit, ik ben namelijk nogal een mensenmens. Hoezeer ik ze (en mezelf) ook probeerde te overtuigen dat dit precies was wat ik nodig had, bekroop me soms ook een nerveus gevoel. Doe ik hier wel goed aan? Ga ik me niet heel alleen en ellendig voelen tussen zonnehoedjes en sandalen?

In het vliegtuig was ik tussen de stellen de enige alleengaande. Er zat zelfs niemand in de stoel naast me. Al snel raakte ik in gesprek met de passagiers achter me en merkte dat de dames in kwestie zaten te popelen om te vragen waarom ik alleen in het vliegtuig naar Mallorca zat. Nadat ze me meer hadden verteld over het eiland, me een pepermuntje en een mueslibol hadden aangeboden kwam daar de voorzichtige, maar brandende vraag: ?Heb je soms familie wonen op Mallorca dat je alleen bent??

Na de afgelopen jaren meerdere exotische, avontuurlijke reizen gemaakt te hebben vond ik het erg makkelijk en vermakelijk opgewacht te worden door een bezwete medewerker van Neckermann, met een te groot aangemeten Neckermann-pak aan en in zijn borstzakje Neckermann-pennen. Of ik hem wilde volgen naar bus 21 die me naar het appartement zou brengen. Hij gaf me een foldertje over de informatieochtend, welke de volgende dag in het naastgelegen hotel zou plaatsvinden. Uit beleefdheid nam ik het van hem aan.

De busrit
De busrit vond ik heerlijk, het voelde als een schoolreisje toen ik het rolletje Mentos openmaakte die mijn moeder me had meegeven. We reden langs meerdere hotels om medepassagiers af te zetten en kwamen na dik een uur aan bij mijn bestemming. Op de stoelen achter me hoorde ik een echtpaar fluisteren: ?Maar goed dat we hier niet zitten?? In een andere situatie had ik precies hetzelfde gedacht, maar nu vond ik het helemaal geweldig.

Na vele malen 'ola' te hebben gezegd en begrijpend geknikt te hebben naar de Spaanse receptioniste, werd me mijn kamer gewezen. Deze lag in de absolute pishoek. Wanneer ik op mijn balkonnetje op mijn tenen ging staan kon ik het zwembad zien, deed ik dat niet dan keek ik tegen een blinde muur en de motor van het airconditioningsysteem van het complex aan. Toch was ik blij. Blij dat ik met de zon op mijn gezicht, in mijn ouwelullenappartement op Mallorca was.

Rust
Elke dag ben ik naar het strand geweest. Er waren meerder baaien in de buurt, maar de dichtstbijzijnde beviel me prima. Ik genoot van de rust, ik genoot van het mezelf vermaken. Waar ik normaal even snel een kop koffie drink, werd het nu een bewuste bezigheid. Er was niets anders wat mijn aandacht vroeg, wat de koffie veel lekkerder deed smaken. Hetzelfde gold voor een eigenlijk veel te waterig vanille-ijsje, of een oude mevrouw met schattige roze blosjes die uit het niets een glimlach gaf. Die bewustwording gaf een rust die ik nodig had.

Al snel kwam ik erachter dat in het dorpje geen lekkere tapasrestaurants of pittoreske bistro?s waren, maar dat de horeca vooral bestond uit een paar Irish pubs, waar gemiddeld drie Duitsers aan de bar zaten met grote pullen bier, starend naar voetbal op een groot LCD-scherm. Als de avond viel en ze wat reuring in de tent wilden, stopte ze een cd van UB40 in de speler, waarbij het geluid haperend en krakend door de boxen naar buiten kwam.

Ik genoot van de warme avonden en bezocht de talloze winkeltjes vol I Love Mallorca-aanstekers, pennen, hoedjes en T-shirts. De laatste dag begon ik wel wat gezelligheid te missen. Ik kreeg zin om te beachballen, iemand mijn lekkere ijsje te laten proeven, de rots te laten zien waar ik opgeklommen was. De huid op mijn rug werd vlekkerig en begon zeer te doen omdat ik er beperkt bij kon met insmeren. Tijd om naar huis te gaan.

Het alleen op vakantie gaan is me erg goed bevallen. Wanneer ik in een vergelijkbare situatie terecht zou komen, zou ik het zeker weer doen. Waarschijnlijk weer naar Mallorca, waarschijnlijk weer naar hetzelfde appartement in de pishoek en waarschijnlijk met dezelfde, kitscherige souvenirs thuiskomen.

Zou jij alleen op vakantie gaan?