Laura (33) raakt zwanger door Facebook-sperma: "Ik raad het niemand aan"
Gratis je sperma van Facebook halen, dat klinkt als een grap, toch? Alsof iemand tussen de kattenfilmpjes en verjaardagswensen een spermadonor vindt. Maar voor Laura (33) uit Leicester, Engeland, wat het bloedserieus. Het betekende het maar één ding: ze was weer zwanger, en dat lekker goedkoop.
Lees ook: Proposal gone wrong: vrouw verliest bijna haar vinger na huwelijksaanzoek
Zwanger door Facebook
Laura had al een zesjarige zoon, maar wilde hem graag een broertje of zusje geven. Alleen, voordat dat kon gebeuren, was ze weer single. Dus sloeg ze de weg van sociale media in en ging ze Facebookgroepen volgen om een spermadonor te vinden. En het bizarre van sociale media: na twee maanden bood haar spermadonor zichzelf aan. Perfect! Laura dubbelcheckte nog bij een paar groepen wie hij was en keek naar reviews. Hij was “hoog aanbevolen”, volgens andere moeders. Dus: de eerste afspraak stond. Na drie of vier donaties en over een periode van zeven maanden kwam Laura erachter dat ze zwanger was van haar kleine zoontje Calum.
De donaties
De afspraken verliepen, al een beetje apart, vlekkeloos. Een vriendin reed haar de eerste keer naar het huis van de man voor de afspraak. Daar zei hij misschien twee woorden tegen haar. Ze wist niet zo goed hoe het werkte of wat ze moest doen; het was allemaal nogal bijzonder en verwarrend. Maar ja, gratis sperma hè?
Ze moest wachten in een soort “wachtkamer”, en tien minuten later kwam hij terug met een spuitje vol met “de goederen”. Ze spoot het erin, daar op dat moment, en ging even met haar benen omhoog op de bank liggen. Twintig minuten later stapte ze weer bij haar vriendin in de auto en waren ze onderweg naar huis. Niet het allerbeste script voor een romcom die we voorbij hebben zien komen. Klinkt een beetje alsof er fundamenteel iets mis kan gaan? Nou, jazeker.
Lees ook: Moeder heeft spijt van de ‘bijzondere’ naam: “niemand kan het uitspreken”
Geen controle
Al is ze hartstikke blij met haar zoontje Calum en zou ze hem voor de wereld niet willen ruilen… Achteraf ziet ze wel in dat deze manier van zwanger raken niet aan te raden is. Je weet nooit met wie je in zee duikt; er is geen controle, en als de biologische vader ervoor kiest wat gezondheidskwaaltjes achter te laten, is er niemand die er wat van kan zeggen. Hij kan mentaal instabiel zijn, een crimineel of superongezond.
Op dit moment is Calum non-verbaal en wachten Laura en Calum op testen om te zien of hij autisme heeft. Na het berichten van andere moeders van dezelfde donor kwam ze erachter dat er wel meer van zijn kinderen neurodivergente trekjes hebben. Zelf heeft ze die niet, dus dan ligt het waarschijnlijk bij de donor.
Maar goed, ze heeft geen spijt van dat ze zwanger werd van Calum. Ze kon op deze manier veel geld besparen. En als je naar een geregistreerde kliniek gaat, krijg je “het goedje” ook van een vreemde. Tenminste: zij heeft haar donor ten minste ontmoet.
