iPhone-geek goes BlackBerry

Cadeaus & hebbedingetjes door Marieke_B

Ruim anderhalf jaar geleden kreeg ik Apple's iPhone in mijn bezit. Collega's hadden er al eerder mee lopen pronken en ik, met mijn honger naar gadgets, moest en zou 'm ook hebben. Het bleek een gouden match, liefde op het eerste gezicht: mijn iPhone en ik waren geruime tijd heel gelukkig samen.

Maar zoals vaker gebeurt in relaties, ga je je na een tijdje ergeren aan bepaalde eigenschappen van je partner. Zo ook bij ons; er verschenen kleine barstjes in ons gelukkige samenzijn. Ik kon bijvoorbeeld maar niet wennen aan zijn touchscreen. Of het nou ligt aan mijn kleine worstenvingertjes of dat het een vaststaand feit is dat touchscreens gewoon niet voor iedereen zijn weggelegd, ik was er klaar mee. Bovendien is het slecht gesteld met zijn uithoudingsvermogen: zijn batterij gaat nooit langer dan een dag mee, daarna moet ie dringend aan het zuurstof. Misschien ook deels mijn eigen schuld, ik put hem overduidelijk uit, maar toch... Irritant is het zeker!

En dus ging ik vreemd.
Heel slecht, ik weet het. Maar ik zag steeds meer, heel hippe, jonge meiden met een BlackBerry rondlopen. Zo'n telefoontje met een toetsenbordje dat er zo fijn typbaar uitziet, nonchalant in de hand gehouden bij alles wat ze doen... Het doet een beetje Gossip Girl-achtig aan. Het begon meer en meer te kriebelen, ik wilde hem ook. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en vroeg dus een testexemplaar aan. Ik moest en zou weten of mijn affectie voor de iPhone nog sterk genoeg was of dat het tijd was voor een nieuwe ware liefde.

Om mij heen kreeg ik verschillende reacties. Een paar mensen juichten het toe, degenen die ook een BlackBerry als levenspartner hebben. Maar wat vooral overheerste, waren de kreten van afschuw. 'Van iPhone naar BlackBerry? Dat kun je toch niet serieus menen? Dat zijn minstens 10 stappen terug!' Maar ik was eigenwijs, ik wilde het helemaal zelf zien, doen en voelen.

Toen de BlackBerry Curve 8520 werd bezorgd, voelde ik gelijk die spanningskriebels die je altijd voelt bij een nieuwe date. Zou het wel klikken? Qua uiterlijk was ie in ieder geval al m'n type, hij glinsterde me toe vanuit de doos en ik kon niet wachten om met 'm aan de slag te gaan.

Natuurlijk moest ik erg wennen aan mijn nieuwe partner. Op zijn knopjes drukte ik, zoals verwacht, maar al te graag. Wat voelde ie heerlijk soepel aan! Zijn menu was echter andere koek: daar had ik duidelijk een gebruiksaanwijzing voor nodig. Ik doe echter niet aan gebruiksaanwijzingen, daar ben ik veel te eigenwijs voor. Ik wil een telefoon gelijk doorhebben en lukt dat niet, is ie al snel afgeschreven... zelfs als dat stiekem gewoon aan mijzelf ligt. Helaas voor mister BlackBerry gebeurde dat dus.

Met hangende pootjes terug
Ik downloadde een stel applicaties (apps, for short), haalde mijn mail binnen, verzond wat voor BlackBerry zo kenmerkende Ping-berichten en Twitterde natuurlijk naar hartenlust, maar het was het toch net niet. Vergeleken met mijn vorige partner is de BlackBerry maar ingewikkeld; met de iPhone zou zelfs mijn ma direct overweg kunnen! (No offence overigens, mijn mama is best hip met een actief Hyves-account, een lange MSN-lijst en Nokia-mobieltje waarmee ze volop sms't. Bovendien leest ze Ze.nl én mijn eigen blog.)

Ik kon niet anders dan al snel bekennen dat ik mijn iPhone heel erg miste. Ondanks zijn 'flaws' is het gewoon de beste telefoon (a.k.a. levenspartner) die ik me maar kan wensen. De mogelijkheden zijn eindeloos, het aantal apps ontelbaar en de gebruiksvriendelijkheid niet te overtreffen. Het is mijn beste maatje, mijn lover, mijn alles... Met hangende pootjes ging ik dan ook terug.

En zo gaat dat in relaties: elkaar accepteren zoals je bent, je bij iemands mindere eigenschappen neerleggen en daar zo goed en kwaad als het gaat mee zien te dealen. Door het aanschaffen van extra opladers -zodat ik er altijd en overal eentje bij me heb- en wat meer tijd te nemen voor het tikken van een berichtje, zijn de barstjes in onze relatie gelijmd en kunnen we weer jaren vooruit. Door buiten de deur te snoepen, realiseerde ik me weer wat ik eigenlijk al had en waardeer ik hem alleen nog maar meer.

Ik en mijn iPhone... We leven nog lang en gelukkig!