Sanne gaat in vogelvlucht!

Sanne vormt samen met Egbert-Jan Weeber en Tygo Gernandt De Vogelfabriek. (Geef toe, je kunt je in minder aangenaam gezelschap bevinden.) Een groep die momenteel door ons land tourt met het stuk Raaf, waarvoor Sanne de teksten schreef. Alsof dit nog niet genoeg tijd en energie vraagt, verscheen onlangs ook Sannes eerste (jeugd)boek, Het levenswerk van een talentloos meisje. Ze.nl werd erg benieuwd en bezocht de voorstelling.

Al is de herfst niet bepaald de periode waarin een raaf voor het eerst zijn nest verlaat, toch draagt dit stuk de naam van deze vogel, en blijkt uitvliegen inderdaad niet zo soepel te gaan. Raaf gaat over Ronja, die bij toeval de broers Rico en Ravian, die op het dak van een flat wonen, ontdekt. Ronja lijkt vergroeid met haar camera, waarmee ze Rico volgt terwijl hij candybars steelt in de supermarkt. 'Lunch' voor de twee broertjes. De jongens moeten eerst maar weinig van de indringster weten. De nieuwsgierige Ronja komt echter maar wat graag een kijkje nemen bij de twee 'vreemdelingen'. Want GOD, wát is haar leven toch een potje saai! Er valt geen drama te bekennen, ze zou er bijna depressief van worden. Maar zoals veel dingen in haar leven lijkt ook dat niet echt te lukken. Dan gaat ze maar op zoek naar wat afleiding.

Alle drie lijken de figuren wat te missen. Aandacht, warmte, hygiëne of het vermogen gevoelens van anderen te ervaren en in te schatten. Een stuk krijgt helaas niet vanzelf vleugels, wanneer je drie zeer diverse personen op een dak zet. Wat de tekst betreft zit de voorstelling goed in elkaar, Sanne schrijft gevat. Jammer genoeg komt dit wanneer het gespeeld wordt niet echt tot zijn recht, het voelt een beetje als oplepelen. Hier moet overigens wel duidelijk gezegd worden dat Tygo een fantastisch staaltje acteerwerk neerzet. Geen gebrek aan empathie; op de planken - of het dak - staat Rico, een verbluffend personage. Tygo zegt zijn tekst niet simpelweg op, hij 'leeft' het. Rauw, rasecht en overtuigend. Het publiek voelt met hem mee, ruikt bijna zijn oude zweet en lacht wanneer hij een pak vruchtenhagel achterover slaat.

Egbert-Jan overtuigt niet constant, al heeft dit zeker met zijn rol als 'raaf' te maken. Een jongen met het syndroom van Asperger, die precies weet hoeveel knikkers er in een blik soep passen en welke ingrediënten er in zijn geliefde Milkyway zitten. Hij houdt sterk vast aan de nood dat alles overzichtelijk moet zijn. Raafs woede-uitbarstingen, zoekende blik en beperkte wereld verduidelijken het beeld van zijn stoornis. Sannes spel als Ronja en tekst zouden beter overkomen in geprinte vorm; wat ze brengt is leuk maar gaat niet leven. We zien een zoekende puber met een lijzig stemmetje dat dol is op het stellen van vragen. Op het moment van spelen wisselt de overtuiging, wanneer ze geen tekst heeft lijkt haar personage af en toe niet eens aanwezig. Dit maakt Raaf tot een soort aaneenschakeling van losse scènes, welke met de gebruikte videofragmenten en kwalitatief sterke inzet van Tygo aaneengelijmd worden.

Gelukkig kent de voorstelling een dramatisch verrassende ontwikkeling en een onverwacht einde. Tezamen met het tegengas dat Tygo weet te geven, maakt dit Raaf een voorstelling welke zeer geschikt is voor een CKV-verslag. De enscenering is verrassend, het gebruikte videomateriaal van toevoegende waarde. Al bij al een fijn stuk, dat de jongeren zeker naar het theater kan trekken, maar op het toneel niet echt tot zijn recht komt. Voor een boekverslag zouden Sannes teksten een stuk geschikter zijn.

We namen de proef op de som en lazen Sannes eerste boek. Een heerlijk en origineel boek, dat het hart van menig tienerhart sneller zal doen kloppen. Met de nodige humor en eerlijkheid schetst Sanne in dagboekvorm een hilarisch hoofdpersoon Nora van de Ven, 'doorsnee puber' met de nodige kopzorgen. De jonge Nora zit vol ambitie, maar is nogal een grijze muis. Hier komt verandering in wanneer één van de 'bitches' op school ineens interesse in haar toont, nadat ze in een vlaag van verstandsverbijstering een lerares geslagen heeft. Ineens wil iedereen haar kennen, maar Nora wil ook trouw blijven aan wie zij was. Alsof dat nog niet genoeg verwarring veroorzaakt, is er ook nog de schoolkrant waar ze zo graag voor wil schrijven en die hele leuke jongen die steeds opduikt wanneer er juist wat misgaat. Sannes stijl van schrijven is herkenbaar, het boek kent enkele raakvlakken met het stuk Raaf. Ook hier zorgt een onverwachte plotwending voor een verrassend einde.

Ons advies? Neem de kans om het werk van Sanne te ontdekken, op haar website (www.sannevogel.nl) vind je waar ze momenteel mee bezig is. Het levenswerk van een talentloos meisje ligt nu in de winkel of is hier online te koop. Als je jezelf niet direct aangesproken voelt, verras er dan je zus/broer/neefje/nichtje mee. Sanne weet zich als geen ander in te leven in de wereld van jongeren en doet je beseffen: waarom zo serieus, wanneer je jong (van geest) kunt blijven. Zolang je maar wilt...

Foto's: Robin Vogel & Noah Valentyn