Column: Lastige keuzes...

 Ik kan niet zo gemakkelijk kinderen krijgen als de 'gewone' vrouw. En
ik wil ze wel. In ieder geval eentje. Maar niet nu. Ik ben nog niet bereid
m'n party princess bestaan aan de wilgen te hangen. Maar ik heb minder tijd dan andere vrouwen om die keuze te maken. En dan sta je dus voor een dilemma...

Nou vindt men ook dat je eerst een leuke relatie moet hebben voordat je aan kinderen begint. Nou heb ik een relatie, die ook weer leuker aan het worden is, maar dat is voor mij geen voorwaarde. Ik kom uit een lange lijn vrouwen die in hun eentje kinderen grootbrachten. Ik zou niet eens weten hoe je dat moet doen samen met een vent. Dan moet je overleggen. Lijkt me irritant. En lastig ook om 1 lijn te trekken ten opzichte van je kind als je het niet eens bent over welke lijn dat dan is.

Maar iedereen fuckt maar raak op het moment. Denken, ha leuk, een kind. En hoppa, volgende maand zijn ze zwanger. Zo onrechtvaardig. Als het aan mij ligt, hoef ik pas een kind over een jaar of 6. Maar dat is geen optie meer dan. Niet als ik er eentje van mezelf wil tenminste. Dus ik moet een
bewuste keuze maken. En dan wordt het nog een lastige boel allemaal. Bij
sommigen gaat het zo gemakkelijk. Ze staan er niet bij stil dat het ook heel
anders kan.

En ik twijfel elke dag. De ene dag denk ik, ja ik wil het wel. De andere
dag moet ik er niet aan denken. Ik ben te gehecht aan m'n feestbeest
bestaan. Aan de andere kant wil ik ook wat zinnigs doen met mijn leven. Maar is een kind wat zinnigs? En mijn moeder ging ook gewoon uit toen ik klein was. Maar toch, een alleenstaande moeder in deze tijd heeft een full-time baan. Denk niet dat er nog energie over is om uit te gaan af en toe.

Keuzes, keuzes. Meestal ben ik erg blij met m'n party chick bestaan. Vermaak me prima zo. Lekker doen en laten wat ik wil. Maar dan hoor ik weer dat er iemand zwanger is. En dan wil ik het ergens ook. Voordat het helemaal niet meer lukt. Aan de andere kant, als ik dan op bezoek ben bij iemand met een kind en het gaat janken, dan denk ik, voorlopig nog niet... Wat, nooit niet! Dat gekrijs, vreselijk! Het schijnt dat het je niet zo ergert als het je eigen kind is. Waarschijnlijk ben je op den duur doof door dat
gekrijs, dus dan hoor je het ook niet meer.

Pff, wel, niet, straks, nu, later, nooit, ooit, misschien, zeker, toch wel, toch liever niet... Ik kan niet beslissen. En ik heb zelden moeite met een beslissing. Ik volg mijn gevoel en hak de knoop door. Maar in dit geval weet mijn gevoel niet wat ik precies voel. * zucht *

Ik denk maar aan de wijze woorden van mijn oma. 'Komt tijd, komt raad'.
En anders aan de wijze reclame leus: 'alle goede beslissingen worden op het juiste moment genomen.'

Geschreven door Robina