Mijn jeugd hield op in Rotterdam

Diaryatou start haar leventje in een armzalig plattelandsdorpje in het West-Afrikaanse Guinee onder de veilige vleugels van haar oma. Overzichtelijk, eenvoudig en liefdevol. Diaryatou is gelukkig. Voor zonsopgang loopt ze op haar blote voeten samen met oma een paar uur naar het land en sprokkelt daar de nodige ingrediënten bij elkaar om te kunnen eten. Tegen zonsondergang lopen ze weer terug, maken een vuurtje, prutsen een maaltijdje in elkaar en gaan slapen op een matje op de grond.

Prins op het witte paard

Na enkele jaren wordt ze ontdekt door een Europese man die het naar eigen zeggen behoorlijk gemaakt heeft en ook nog eens dertig jaar ouder is. Hij wil met haar trouwen en haar weghalen uit de armoede om een beter leven te geven in Nederland. Er worden wat jaren bijgesmokkeld aan de nog altijd minderjarige leeftijd van Diaryatou en na heel wat papierenrompslomp vertrekt ze dan eindelijk naar haar gouden toekomst.
Terwijl haar hele familie jaloers achterblijft in de veronderstelling dat Diaryatou de hoofdprijs gewonnen heeft, komt Diaryatou in een regelrechte hel terecht. Haar prins op het witte paard blijkt het allemaal niet zo nauw genomen te hebben met zijn status en is eigenlijk geen knip voor de neus waard. Geen status maar wel een hele batterij vrouwen verspreid over Europa, die hij een voor een afwerkt en bezoekt.

Sprookje blijkt een hel

De naïeve Diaryatou wordt afwisselend weken, zo niet maanden aan haar lot over gelaten als manlief 'zijn ronde' doet of mishandeld als meneer thuis is. In eerste instantie voelt ze zich alleen maar heel erg schuldig omdat ze zo ongelukkig is. Of haar man nu thuis is of weg is, het is in alle opzichten een hel. Na maanden mishandeling en eenzaamheid doet ze een boekje open bij haar familie. In plaats van hulp en steun krijgt ze de volle laag. Waar haalt ze het lef vandaan om zo te klagen terwijl ze zoveel geluk heeft gehad? Hoe ondankbaar kan iemand zijn?
Pas na jaren afzien en mishandeling heeft Diaryatou de moed haar koffers te pakken en de goeie instanties te vinden. Dan begint ze eindelijk aan haar leven.

Een afschuwelijk waargebeurd verhaal waarbij ik het soms moeilijk vond om door te lezen uit plaatsvervangende schaamte; dat zoiets kon gebeuren in ons land en dat niemand ook maar iets in de gaten heeft gehad. Maar ook vol ongeloof: wat bezielt iemand om dit jarenlang over zich heen te laten komen zonder te beseffen dat dit niet goed is? En hoe ziek ben je als man om dit te doen? Zo?n meisje ergens weghalen om het vervolgens jarenlang te misbruiken en te mishandelen? Wat denkt deze man als hij ?s avonds in de spiegel kijkt?

De heftigheid van deze schokkende levensgeschiedenis wordt geneutraliseerd door de bondige, dagboekachtige schrijfstijl. Het is koelbloedig, bijna zonder emoties geschreven. Afstandelijk. Het is net of Diaryatou het verhaal vertelt van iemand anders. Ik kan me voorstellen dat dat bewust zo gedaan is; Diaryatou is nog maar net begonnen met haar nieuwe leven en de pijn is nog vers, de wonden nauwelijks geheeld. Diaryatou woont momenteel in een pension in Parijs en volgt een opleiding tot verpleegkundige.

_{Afbeelding verwijderd door redactie}
Diaryatou Bah
Mijn jeugd hield op in Rotterdam
240 bladzijden
Uitgeverij: Arena
ISBN10: 9069747987 | ISBN13: 9789069747989
Adviesprijs: 18,95 euro

Bestel Online!

Mijn jeugd hield op in Rotterdam
Bah, D. & Tabet, S.