Reportage: Verlicht raken in één dag


Tijn en Kris Touber creëren samen de muziek in de Vondelkerk te Amsterdam. Hij op het keyboard, zij met haar stem. Eenvoudige muziek die bekoorlijk klinkt en aanvoelt in de immense ruimte van een kerk. Kris:" 'Medio' betekent midden en 'sto' betekent staan. Meditatie is dus in het midden van de tijd gaan staan. Daar vind je het geschenk van je leven, jezelf. Wat heb je verder nog nodig als je jezelf gevonden hebt? En toch hebben we de neiging om weg te gaan, te verdwalen. Het helpt dan om naar je ademhaling te gaan. je adem als anker voor het bewustzijn. Zo blijf je hier." Dan begint Kris met zingen:

Je hoeft niet meer te zoeken,
je hoeft niet meer te gaan,
Blijf hier met beide voeten,
op de grond van jouw bestaan.

Open je ogen,
open je hart,
luister naar haar stem,
want de wereld wacht allang op jou.

Alles wat je zoekt,
alles wat je vindt,
ligt hier in je handen,
hier in je armen.

Blijf hier!

Identificatie met de rol van popster

"25 jaar geleden had ik me volledig geïdentificeerd met de rol van popster," vertelt Tijn. "Ik had een platencontract met Loïs Lane, Ik woonde samen met Monique en we zouden met Prince gaan toeren. Ik was mezelf door die rol kwijtgeraakt, als een acteur die z'n kostuum niet uittrekt. Ik zat op het terras toen ik me dit plots realiseerde. Zo stapte ik achter mijn gedachten en werd ik een toeschouwer. Ik kwam in een bewustzijnstoestand terecht zonder grenzen, die heel helder en vrij van stress was. Ik zag mensen voorbijfietsen op straat en werd me bewust van hun serieuze gezichten. Allemaal onderweg naar belangrijke afspraken, allemaal geïdentificeerd met hun rol. Ik zag het zo helder. 'Dit wil ik altijd,' dacht ik. En toen raakte ik het weer kwijt. Zodra je verlichting probeert te vangen in een formule of trucje ontglipt het je weer. Omdat je al wat één is, probeert te vangen in iets dat kleiner is."

We zijn voorgeprogrammeerd om de economie in stand te houden

Tijn: "Aan kinderen vragen volwassen vaak: 'Wat wil je later worden?' Eigenlijk zeg je dan: 'nu ben je niks'. En zo gaat er bij ons een programma van start waardoor we altijd op weg zijn om iets te worden. Als ik een klein jochie op het op het podium zou zetten, dan zouden jullie erdoor ontroerd raken. Omdat kleine kinderen nog zichzelf zijn, je ziet de openheid van het 'zijn' in hun ogen. Hoe ouder we worden, hoe meer we geconditioneerd we zijn. We gaan ons identificeren met onze gedachten en rollen. Verlichting gaat over het vermogen om degene achter die conditioneringen te gaan beleven. Sommige mensen identificeren zich met hun schoenencollectie, uiterlijk, voetbalclub of werk. Daardoor leef je in een permanente staat van angst, want je kan het allemaal weer kwijtraken. Die angst is de grootste bron van stress. Wetenschappers hebben de programma's ook aangetoond. Als je wakker wordt, heb je even een moment dat je niet weet waar of wie je bent. Dan gaat het programma van start en zien wetenschappers ook specifieke hersenactiviteiten toenemen. Massa's mensen bevinden zich dan in een voorgeprogrammeerde staat om de economie in stand te houden. Op het moment dat je de programma's gaat loslaten, inzicht krijgt in deze schijnidentificaties, komt er heel veel energie vrij. Zo heb ik gedurende dat proces steeds minder slaap nodig gehad en momenteel is vier uur nachtrust voor mij zelfs voldoende."

Flexibel in en uit je rol stappen

Toch is er volgens Tijn niets mis met je programma's of je ego: "Je gewoontepatronen en conditioneringen zijn handig om te hebben, je moet je er alleen niet mee identificeren. Er is een afstand tussen wie je wezenlijk bent en wie je bent geworden. Op het moment dat je hier inzicht in krijgt, kun je ermee gaan spelen. Je kunt dan flexibel in en uit rollen stappen. Ik weet nog dat ik in de auto zat en een klein jongetje aanreed. Meteen gingen er horrorscenario's van start in mijn gedachten. Gelukkig kon ik erachter stappen waardoor ik in een andere bewustzijnstoestand terechtkwam. Ik stapte uit mijn auto en zag een huilend jochie op straat liggen. Toen ik hem tegen me aandrukte, werd hij stil, alsof hij mijn bewustzijnstoestand voelde. Zowel zijn moeder en vader kwamen in paniek aangehold en wilden hun zoontje van mij overnemen. Maar hij wilde niet, ook al probeerde ik hem te overhandigen; hij vond het fijn om in die rust in mijn armen te liggen. Ook voor mij was dat moment bijzonder. Ik vertelde het aan een vriend van mij, Juno, die ook een klein dochtertje heeft. Hij zei: 'Je hoeft echt geen kind aan te rijden om een kind te knuffelen, Tijn. Je kunt het ook gewoon vragen!'"

Eerste prioriteit

Het is eenvoudig om verlicht te zijn, maar tegelijkertijd benadrukt Tijn dat het oefening vereist. "Omdat we in een wereld leven die op materieel en uiterlijk gericht is en dit je continu weer uit je verlichte staat haalt. Je zult dus met behulp van meditatie moeten oefenen om het vuur brandende te houden. Zo had Gandhi soms een stiltedag. 'Als ik mijn vrede en geweldloosheid verlies, dan is het hele land verloren,' zei hij hierover. Zijn eerste prioriteit was dus bewustzijn. En dat is nou net de hele kunst in de dagelijks leven: bewustzijn zou altijd je eerste prioriteit moeten zijn."

Meer weten?

Kris en Tijn Touber geven de Spoedcursus Verlichting op meerdere locaties. Na Spoedcursus verlichting verschijnt op 21 mei Tijns tweede boek Verlicht leven. Je kunt de boeken en hun cd Stilte in de storm bestellen op hun website: Kristijn. Of lees het eerder verschenen artikel op vrOuw.nl over de boeklezing: Lezing Tijn Touber.

Foto: Ramon Imamkhan