De Nieuwe Vrouw: Moe, uitgeput en verpletterd

Gevecht in mij

Als ik in de spiegel kijk zie ik een vrouw die moe is. Uitgeput, ‘verpletterd,’ zoals mijn vriendin Erne dat noemt. Maar waarvan? En waarom? Soms kan ik op die vragen geen antwoord geven. Zeker niet als ik middenin mijn eigen ‘drama’ zit. Dan kan ik zomaar in mijn denken schieten, oude (oneindige) gedachtepatronen worden opgestart en al snel slaat dan de ‘paniek’ toe. In no time creëer ik stress voor mezelf en oh wat is dan de uitspraak ‘Men lijdt het meest, het lijden dat men vreest’ op mij van toepassing! Ik weet inmiddels dat als ik me voel zoals ik me nu voel, ik het beste de boel kan accepteren zoals het is. Anders wordt het een gevecht in mij, dat ik niet van mezelf kan winnen. Maar oh wat kan ik mezelf dan k** voelen op zo’n moment. Ik zal eens proberen te omschrijven wat er dan gebeurt.

Boos op mezelf

Allereerst voel ik me dan ‘afgesloten’ van het universum. De deur is dicht. Ik voel geen contact, geen inspiratie, geen flow maar ik voel me dan eerder verdrietig, eenzaam, niet goed genoeg, onbegrepen. Het liefst verdwijn ik dan van ‘hier’; van deze onprettige blauwe aardbol waar ook nog eens heel veel ellende is, veel onnodig leed, waar veel mensen nog ‘slapen’, waardoor ik me dan ook boos, gefrustreerd en onveilig kan voelen. Maar ik ben dan ook boos op mezelf: ‘Verdorie, waarom voel ik me zo. Wat doe ik dan niet goed?’ (Let op dat laatste hè: wat doe ik dan niet goed.) Met mijn verstand tel ik dan mijn zegeningen, waar ik dan ook echt heel blij mee ben, maar iets in mij knapt er niet van op. Nu weet ik – als dit soort gelegenheden zich voordoen – negatieve, beperkende overtuigingen aan de oppervlakte komen, waar ik mee aan de slag mag. Wat eigenlijk een hele positieve gebeurtenis is.

Wat je uitzendt, trek je aan

Wat velen van ons niet beseffen is dat we met onze overtuigingen, en de gevoelens/emoties die daarmee gepaard gaan, onze eigen werkelijkheid scheppen. Daarmee bedoel ik dat we een magneet zijn voor bepaalde mensen, situaties, ervaringen, etc. Je kent vast wel de Bijbelse uitspraak: ‘Wat je zaait, zul je oogsten’. Het komt erop neer dat je aantrekt, wat je uitzendt. Los daarvan heb je (volgens mij) op zielsniveau ook nog het een en het ander op het programma staan, dus zaken waar je vooraf gaande aan deze incarnatie voor hebt gekozen. Dus dat speelt ook mee in het totaalpakket wat je hier als mens te leren hebt. Maar jarenlang heb ik er nooit zo bij stil gestaan dat hoe ik me gedraag en wat ik ervaar, voortkomt uit hoe ik over mezelf en het leven denk. Nu ik me dat wel bewust ben, probeer ik zoveel overtuigingen die me niet meer dienen te overschrijven met nieuwe, positieve gedachten en gevoelens.

Nieuw bewustzijn

Poeh hé wat een klus! Wil je namelijk de weg van het hart volgen, moet je eerder dingen afleren dan aanleren. Je bent namelijk perfect zoals je bent. Alleen… zijn we dat vergeten. Zaken afleren is topsport. Terwijl het juist de kunst is meer te doen door minder te doen. Tenminste dat leert mijn beste vriend Wiljo mij altijd. Van niemand heb ik zoveel geleerd over het nieuwe bewustzijn het afgelopen anderhalf jaar als van hem. Ik heb er zoveel baat bij, en anderen in zijn omgeving, dat het ons inspireerde om dit najaar te starten met de Gatherings. Ook nu in ik mijn dip zit, kan ik altijd bij hem terecht voor begrip, een luisterend oor en advies, dat werkelijk onbetaalbaar is. Wat bijzonder is aan Wiljo is dat zijn bewustzijn dusdanig is opgerekt dat hij antwoord heeft op veel vragen en bovendien zelf al heeft geleerd om te leven vanuit het hart, waardoor je hem een pionier kunt noemen op dat vlak.

Slootje versus oceaan

Wat is dat ‘nieuwe bewustzijn’ dan precies? Wiljo heeft het dan over ‘het slootje en de oceaan’. Het slootje vertegenwoordigt dan ons huidige perspectief, vanuit ons denken, waardoor we maar een beperkte blik hebben op de werkelijkheid. Ons denken ziet vaak niet de magische oplossingen voor problemen waar we ons voor gesteld zien. Of dat we ‘daarboven’ om hulp kunnen vragen. En doordat we zelf iets niet kunnen bedenken of het maar alleen blijven doen, blijven we dobberen op ons kleine vaarwater. En benutten we niet de oceaan, die we ook tot onze beschikking hebben. Wiljo: ‘Het is genoegen nemen met junkfood terwijl je à la carte kunt krijgen.’ Leven vanuit het nieuwe bewustzijn is dus toegang hebben tot de grote oceaan. Noem het je oneindig potentieel, dat nu nog grotendeels in jou ligt te slapen. En in mijn geval dolgraag wakker geschud wil worden.

Leven op rolletjes

Zeker het laatste jaar merk ik wat er gebeurt als ik mijn beperkte denken overstijg en vertrouw op het magische universum. Dan is er iets onvoorstelbaar groots werkzaam in en door mij, waardoor het leven op rolletjes verloopt. Ik hoef dan niet te strijden en hard te werken om iets te bereiken. Ik hoef alleen maar te luisteren naar mijn gevoel, mezelf bewust te zijn van mijn gedachten, intenties te zetten en mee te gaan in de flow. Het is haast niet te geloven dat het dan moeiteloos op je pad komt. Als de tijd rijp is uiteraard. Dus je moet leren om geduld te hebben en vertrouwen. Weet je wel hoe moeilijk het is om geduld te hebben èn te vertrouwen?!! Weet je wel hoe moeilijk het is om ‘niets te doen’?!! Weet je wel hoe moeilijk het is om te geloven dat er overvloed is, dat alles wat je nodig hebt naar je toe komt? Dat alles wat je dient te weten aan je wordt onthuld? Dat je veilig bent en beschermd? Altijd.

Zucht.

Wordt vervolgd op 24 augustus.