Verwikkeld in een vechtscheiding: en dan?

Toen jij en je man elkaar ontmoetten wist je het zeker: je wilt bij hem zijn voor de rest van je leven. Helaas liep het toch anders dan verwacht en jullie gaan scheiden. Maar wat als de scheiding uitloopt op een vechtscheiding?
 

Jullie waren verliefd, gingen samenwonen, wilden nooit meer zonder elkaar door het leven en besloten om te gaan trouwen. Een paar kinderen en flink wat ruzies later, is de roze wolk helaas ver te zoeken en hebben jullie – na lang wikken en wegen – besloten dat het beter is dat ieder zijn of haar eigen weg gaat: jullie gaan scheiden. Het laatste wat je wilt is een vechtscheiding. Maar als blijkt dat meneer tijdens jullie huwelijk flink wat buiten de deur heeft gesnoept, wil je hem het liefst zijn nek omdraaien en de alimentatiekraan flink openzetten. Dat het lastig is om er dan nog in alle rust en vrede samen uit te komen, blijkt ook uit onderzoek van het tv-progamma EenVandaag. Een derde van de ex-koppels heeft zijn of haar echtscheiding namelijk als een vechtscheiding ervaren is gebleken. 
 

Slachtoffer van de vechtscheiding van je ouders

Helaas heeft ook de 20-jarige Marise nare herinneringen aan de vechtscheiding van haar ouders. “Ik was een jaar of 8 toen m’n moeder weg wilde bij mijn vader. Dit was echter niet wat mijn vader wilde. Beiden zijn christelijk en het is dus eigenlijk een taboe om te gaan scheiden", vertelt Marise. "Mijn vader kon nog weleens een kort lontje hebben en behoorlijk boos worden. Dit is ook de reden waarom mijn moeder het uiteindelijk niet meer trok en waardoor ze denk ik steeds meer uit elkaar zijn gegroeid. Op een dag vroeg mijn moeder of mijn twee broers en ik meegingen naar mijn oom en tante. Die avond werd ons verteld dat we niet meer teruggingen naar huis en een tijdje bij mijn oom en tante bleven logeren omdat mijn vader en moeder gingen scheiden."

Marise en haar broers hebben toen ongeveer een maand daar gewoond. "Dit omdat mijn vader werd gevraagd het huis uit te gaan, maar hij dat weigerde. Mijn moeder kreeg de voogdij en om de week mochten we in het weekend naar mijn vader. Dit verliep niet zoals het hoorde. Hij kwam regelmatig bij ons huis en zette dan een voet tussen de deur of hij ging op het voetbalveld naar mijn moeder toe om haar daar lastig te vallen. Uiteindelijk heeft hij een straatverbod gekregen. En wat ik eigenlijk nooit iemand verteld heb is dat hij ook een nacht in de cel heeft doorgebracht en een taakstraf heeft gekregen.”

 

Dat Marise deze vechtscheiding niet in haar koude kleren is gaan zitten, beseft ze nu pas. “Ik dacht altijd dat het niet zoveel effect op mij had en heb er ook nooit zoveel over gepraat. Zoals die nacht in de cel heb ik ook nooit aan vrienden verteld, omdat ik me daarvoor schaamde. Maar nu ben ik erachter dat ik wel een muur om me heen heb gebouwd en mijn emoties vrijwel niet laat zien. Ik denk dat het daarom ook wel goed is voor omstanders om een kind die ook zoiets meemaakt toch vragen te blijven stellen, zodat diegene wel moet praten, ook al wil diegene dat misschien niet of heeft hij/zij er geen behoefte aan. Onbewust is het denk ik toch goed voor zo’n kind.”
 

 

Verwikkeld in een vechtscheiding
Niet alleen is het traumatisch als je ouders in een vechtscheiding verwikkeld zijn, als je er zelf in verwikkeld zit, kan dit ook heftige sporen nalaten. Heleen (30) weet hier helaas alles van. “Gelukkig hadden mijn ex en ik nog geen kinderen - alhoewel, het bleek dat hij wel een kind bij een ander had. Dat is dus de reden geweest dat ik na slechts een jaar huwelijk van hem wilde scheiden. Hij was vaak weg voor zijn werk, maar toen ik erachter kwam dat hij niet weg was voor werk, maar een week in het buitenland was bij een andere vrouw én zij een kind van hem verwachtte, wilde ik niet meer verder met hem. Hij had haar ontmoet tijdens een vakantie met een vriend van hem en wilde met haar verder in eerste instantie", vertelt Heleen. "Hij draaide echter helemaal door toen ik aangaf dat ik van hem wilde scheiden. Hij ging me honderden keren bellen op een dag. Ook ging hij onderaan m’n raam de verschrikkelijkste dingen schreeuwen. Hij wilde maar niet accepteren dat ik bij hem wegging."

"De scheiding was een hel. Toen hij erachter kwam dat ik ‘m écht niet terug wilde, ging hij me overal in tegenwerken. Hij wilde aan de hele scheiding niet meewerken en uiteindelijk werd het een ordinaire vechtscheiding. Vervolgens werd hij zwaar depressief. Hij zit nu zelfs in een inrichting, hij is de weg helemaal kwijtgeraakt. Ik ben blij dat we nog geen kinderen hadden, hoe had dit in godsnaam voor hen moeten zijn? Ik kan het zelf nauwelijks bevatten wat er allemaal gebeurd is, ik schaam me er ook voor merk ik. Psychisch is dit heel zwaar voor me geweest, ik praat nu ook al een tijdje met een psycholoog om het een plekje te geven. Inmiddels ben ik weer aardig aan het opkrabbelen, maar een vechtscheiding gun ik m’n ergste vijand niet.”
 

Wat te doen?
Is een vechtscheiding te voorkomen? Volgens Drs. R.E. Klein, psychologe bij Max Ernst GGZ kun je weinig doen  om een vechtscheiding te voorkomen, maar is het vooral zaak niet de angst voor je partner te laten regeren of impulsief met wraakacties terug te handelen. "Het is aan te raden om direct een goede advocaat in de arm te nemen. Wanneer onvoldoende actie uitblijft van jouw advocaat, geef dit tijdig aan en bij weinig verandering, neem een andere! Jouw advocaat is namelijk een zeer belangrijke schakel, dus zorg ervoor dat je goed kunt samenwerken met je advocaat. Schakel tevens zo nodig de politie in wanneer er wordt gestalkt, gedreigd of wanneer er sprake is van smaad of laster. Voorts kun je ook je sociale omgeving op de hoogte brengen (zo neutraal mogelijk) van het veranderde gedrag van je (ex-)partner. Zo verliest de (ex-)partner in elk geval een deel van zijn of haar macht over jou."
 

Daarbij is het volgens Klein tevens aan te raden om op tijd een psycholoog in de arm te nemen. "Dit kan preventief of juist ter ondersteuning zijn. Dat raad ik aan omdat je gedurende een (v)echtscheiding zeer veel moet regelen en dat psychische klachten proactiviteit ernstig kunnen belemmeren. Vaak besluiten mensen om verwerking uit te stellen tot na de (v)echtscheiding, maar dan is het psychische leed vaak enorm. Voorts hebben psychologen al veel meer echtscheidingen voorbij zien komen en kunnen zij jou met deze ervaring nog beter adviseren. Kortom: raak je verzeild in een vechtscheiding? Ga niet eindeloos piekeren, jezelf isoleren of wraak nemen, maar zet je schouders eronder en laat je ondersteunen op zoveel mogelijk vlakken. Voer deze strijd vooral niet alleen!" 

Heb jij ervaring met een vechtscheiding?