Ons soort loeders: Ongebruikte geslachtsdelen

Mama door Alies
De juf heeft ons weer lopen chanteren. Dus begeleiden Yolan en ik een groepje tijdens de bakochtend. We staan nog niet in de keuken of Yolan vraagt opeens of ik het nog doe, met of zonder agenda.

 
Ik kijk snel naar onze dochters, maar die zitten met hun hoofden in allerlei kastjes. “Nou, eh, met een agenda? Zo kinky ben ik geloof ik niet.”
“Nee, ik bedoel, plan je het in je agenda? Anders versloft het.”
Oh. Jee. Nooit aan gedacht om dat in mijn To-Do-lijst te zetten. En moet dat dan bij Urgent of Kan-ook-later?


 
Sterilisatie
“Meiden, kijk goed in het recept, daar staat precies wat je moet doen”, roept Yolan op directieve toon. De kinderen gaan braaf aan de slag. Fijn, zo’n Montessorischool (‘leer mij het zelf te doen’). Ze maken chocoladevlinders. Ik heb geen idee wat dat zijn, maar het gaat toch om de gezelligheid. Of het leerproces ofzo.   
“Ik heb namelijk ontdekt dat Reinout en Olivia het niet meer doen. Reinout hoefde van Olivia niet eens te onderzoeken of zijn sterilisatie geslaagd was. Maar er zit soms nog levend restzaad in of zoiets.”
“Waar is de spuitzak?” vraagt Sophie. Ik kijk verschrikt op.
“Nou ja, ik hamerde er dus over door...”
“Je zaagt door en je hamert erop, Yolan.”
“So what? Ik riep dat het gevaarlijk was, straks is ze weer zwanger! Maar ze zei dat dat niet zo’n vaart zou lopen. Op zo’n heel raar toontje. Dus ze doen gewoon niets meer…”
 
Biodanza
“Hee, die past er niet in hoor, met die duizend miniliter!” roept één van de meisjes.
“Dat vond ik dus wel shocking. Ik heb zelf niet te klagen, Rommert lust er wel pap van.”
“Yolan, kun je alsjeblieft iets zachter praten?” smeek ik haar, bang voor wat er allemaal nog komen gaat.
“Eén ei staat er, zal ik maar twee eien doen?” onderbreekt Tessel ons. “NEE!” roept Yolan. “Als er één staat, dan doe je gewoon één. Denk nou toch na! Sophie, ga jij alvast die chocoladerepen in stukjes breken?” Yolan is wel erg gespannen.
“Maar voor hem is het eigenlijk een soort transactie, zo werktuigelijk… Dan ga je toch wat aan intimiteit missen. Dus nu ga ik sinds kort naar Biodanza-avonden. Zou voor jou ook goed zijn. Ik kan het niet uitleggen, je moet het meemaken. Je bent heel natuurlijk, heel close met elkaar.”
“Hè jakkes!”, roep ik verschrikt. “Ga je daar aan elkaar zitten dan?”
“Kijk, jij ziet dat meteen zo letterlijk, zo plat. Maar het gaat gewoon om een andere manier van communiceren. In een andere dimensie. Mijn hart is er echt door geopend.”
“Dat is altijd goed, een open hart”, zeg ik lukraak. “Maar dit is niet goed!” Ik ruik aangebrande chocola. Stom, we hadden natuurlijk moeten zeggen dat het vuur zacht moest.


 
Noodgeval
“Ma-haaam, je let ook helemaal niet op!” klaagt mijn dochter jammerlijk. Help je een keer op school, is het weer niet goed. Ik heb het vuur nog niet uitgezet of Yolan gaat gewoon verder met haar verhaal: “Ik ben daarna bij iemand gaan logeren...”
“Dag mam! Wij gaan! Nieuwe chocola kopen!” De kinderen stuiven weg door een wolk van meel, met mijn portemonnee.
“Het was een hele speciale nacht.”
“Ja eh, verder geen details graag Yolan. Jeetje, ik ken je man ook hoor.”
“Alies, hou op, het is helemaal niet wat jij denkt. De regel met Biodanza is: geen geslachtsdelen. Dan krijgt je gevoel juist veel meer…”
“Dames, waar zijn de kinderen?” vraagt de juf verbaasd als ze de lege keuken inkomt.
“Naar de Albert Heijn, er was iets misgegaan”, antwoordt Yolan.
De juf kijkt geërgerd. “Dat was niet met mij afgestemd. We gaan de maaksels nu in de klas presenteren. Kunnen jullie ze terughalen?”
“Ik ga al”, zeg ik gauw. “Yolan ruimt de keuken wel even op!”
 
En weg ben ik. Dit is een noodgeval. Ik spring op mijn fiets, de frisse lucht in. Weg van de boze juf, de brandlucht en de ongebruikte geslachtsdelen.    

Lees ook de vorige verhalen van Alies!



Een helemaal niet zo roze wolk, oude vrienden die je niet meer ziet, keiharde concurrentie tussen moeders, opdringerige vaders, schoolpleinaffaires, etiket-plakkende professionals en tegen je zin de juf helpen: een greep uit de onderwerpen in de serie ‘Ons Soort Loeders’.

Hierin beschrijft Alies haar leven als moeder in het over het paard getilde Utrecht-Oost. Haar nieuwe vriendinnen, waaronder een jaloerse MILF en de Opper-Vagina van het schoolplein, lijken vooral bezig te zijn met de kinderen. Maar gaandeweg komen hun werkelijke behoeften aan het licht. Meer Alies? Kijk op Facebook.com/OnsSoortLoeders
Alies is gecreëerd door Anne-Marie de Ruiter.