Terwijl ik dit schrijf, is het hier carnaval. Of anders; Vastelaovend. Ik haat Vastelaovend of carnaval of hoe je het ook maar noemen wil. Ik ben er fobisch voor.
Ik woon in Maastricht en ik ben fobisch voor carnaval. Dat maakt me tot een witte neger of, kleurtechnisch omgedraaid, het zwarte schaap in een witte kudde. Een thuisloze, in een land van dolgedraaide pekskesliefhebbers en drie-dagen-zijn-niks-wij-gaan-gewoon-door-diehards.
