Films op de bank: Een relatiedip?

Daarbij ben je minder afhankelijk van je vriendschappen om je week tot een geslaagde te maken. Dus het maakt stukken minder uit wanneer je vriendin op zaterdagavond om vijf voor negen belt dat ze accute buikgriep heeft. In plaats van teleurgesteld je krultang weg te leggen en je nagellakremover tevoorschijn te halen, kijk je nu vrolijk naar degene naast je op de bank.

Toch zit daar ook wel een verraderlijk aspect in. Ik noem het maar de gezamelijke dip. Je leeft dan wel samen, maar op sommige momenten is de verleiding groot om steeds minder samen te gaan doen. De bank zit tenslotte wel uitzonderlijk lekker en een filmpje is zo geregeld. Voordat je het weet ziet de quality time die je samen hebt er steeds hetzelfde uit, met het gevolg dat je voordat je de deur uit moet eens een blik werpt op de bank en daar twee kontafdrukken ziet prijken.

Als je dan die avond weer naast je geliefde op het meubel ploft en je je ongeschoren benen over zijn lichaam heen legt, wordt het echt tijd voor actie. Maar goed, dat besef is pas stap één. Want nadat je hardop oppert dat het weer tijd wordt om iets leuks te gaan doen, valt er een akelige stilte. Zo één waarbij je het liefst een gat graaft waar je je in kunt verstoppen. Glazig zit je je vriend aan te kijken. En je laat de hoop op enthousiasme van de andere kant algauw varen als je ziet hoe hij jou ook aankijkt alsof alle inspiratie uit hem loopt en een troebel plasje naast zijn voeten vormt.

Bios? ? Geen leuke films.
Strandwandeling? ? Zo ver rijden.
Pretpark? ? Zo?n gedoe.
Vreemd stadje? ? Pff, geen zin.

Verveeld en licht teleurgesteld concludeer je dan dat er niets anders op zit.
Toch maar een filmpje dan? ? Ja, leuk!

Voordat je het door hebt zit je weer in je zelfgecreëerde billenkuil met een vinger in je neus, terwijl je vriend zich naast je een kaakfractuur aan het geeuwen is.