Dat riekt naar meer!

Lifestyle door Eline

Geur is iets heel vreemds. Je ruikt het en je ruikt het ook weer niet. Zoals je eigen huis-, tuin- en keukengeur: je bent je er niet echt van bewust, tot het moment dat je na een logeerpartij of vakantie de deur opendoet. Het eerste dat je dan ruikt, dat is jouw thuis. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat ik dat moment altijd zalig vind. Zeker wanneer je, als je een verregende zomervakantie op een Franse camping hebt doorgebracht in een klamme tent met een plat selfinflateable luchtbed, niets liever wilt dan je eigen keukentje, badkamer en bed.

Nu ik uit huis ben, is het heel vreemd me ervan bewust te zijn hoe mijn ouders' huis ruikt. Vooral in hun kledingkamer (inloopkast, zij wel) hangt een typisch geurtje dat me doet terugdenken aan het zondagochtendontbijt met verse croissantjes en de gladgestreken tafellakens van mijn moeder.

Je kunt er niet omheen: net als muziek roepen geuren associaties op. Sommigen menen zelfs kleuren te kunnen ruiken. Geuren kunnen je doen denken aan gebeurtenissen, een staat van gesteldheid (zweetgeurtjes in je shirt kunnen een aantal dingen betekenen), of een acute aanval van hongerigheid opwekken. Loop je 's middags door de stad langs een snackbar, koffiecorner of warme bakker dan wordt je lekkere trek geheid geactiveerd. Of een acute misselijkheid komt opzetten.

Neem dan je persoonlijke geurtjes. Een mens kan zo ongelooflijk veel verschillende geuren tegelijkertijd met zich meedragen. Denk aan de geur uit je mond (het welbekende dode vogeltje), onder je armen, de areas beneden de navel... Uit psychologische testen blijkt dat de lichaamsgeur van je partner van invloed is op het slagen van je relatie. Uit andere onderzoeken komt naar voren dat je iemand uitkiest op zijn of haar geur. Als echte holbewoners zouden we elkaar aan een persoonlijke geurtest onderwerpen. Al dat gesnuffel aan elkaar verloopt overigens vaak onbewust.

Toch is een veelgehoorde quote na een eerste date: 'Hij rook zo lekker!' Dat dit een geurtje uit een flesje, potje of tube is, wordt vaak vergeten. Ik zweer al jaren bij bepaalde parfums. Ik kan elke willekeurige Douglas of Ici Paris XL binnenlopen en me laten adviseren. Of ik naar Christina Aguilera of Nicole Kidman wil ruiken. Of ik hou van fris zoet of romantisch zwaar. Wil ik kruidig of penetrant? Alle goedbedoelde adviezen ten spijt zal ik altijd met 'mijn' geurtje A, B of C naar buiten lopen. Mijn vriend zweette dan ook peentjes (dat kon ik ruiken) toen hij me voor Kerst geurtje D cadeau deed. Spannend voor hem, nog spannender voor mij. Kon ik mij wel identificeren met een nieuwe geur?

Als je aan een geur gewend raakt, ruik je 'm niet meer. Je bent mentaal een stuk rustiger in een omgeving met een vertrouwde geur. Geuren prikkelen en doen je hersenen overuren draaien. Geuren stellen je gerust, laten je zelfverzekerd voelen of juist helemaal niet. Wij willen echter die menselijke, natuurlijke geurtjes met alle hulptroepen verdoezelen. Tandpasta, deodorant, shampoos, bodycrème...  zelfs toiletpapier bevat een licht parfum. Je ware geur houden we angstvallig geheim. Nu ben ik ook geen voorstander van de 'gooi je deo het raam uit'-beweging, maar ik besef dat we door alle kunstmatige geurtjes steeds minder naar onszelf rieken.

Opluchting alom; geurtje D kon bij mijn verzameling gevoegd, het werd goedgekeurd. Het nieuwe luchtje is inmiddels geïntegreerd en menig sjaaltje en vest ruikt er naar. Maar wat blijft het toch fijn 's ochtends wakker te worden naast je lief en elkaars ware geur te ruiken. Net als dat moment waarop je na je vakantie weer thuiskomt. Hoe fris die geur dan ook is.