Het huishouden: Een rampzalig project

Ik heb vandaag zo'n heerlijke vrije dag, één waarvan je ofwel de neiging krijgt om je kont op een terrasstoeltje te planten, ofwel de energie krijgt om je huis eens goed aan te pakken voor een grote schoonmaak.

Al is het eerste punt nog zo verleidelijk; we herkennen allemaal wel het moment dat je middenin je woonkamer staat en denkt: hier ga ik vandaag ?lekker? wat aan doen. In de uren die volgen, verras je jezelf met doorzettingsvermogen en schoonmaakkwaliteiten waar de Keuringsdienst van Waren een buiging voor zou maken. Je eindigt je nuttige dag door uitgeput op de bank te ploffen.

Hier houdt mijn inlevingsvermogen ten aanzien van schoonmaken op. Ik worstel namelijk al zo lang ik op mezelf woon met het huishouden, nu ruim vier jaar. Ik lijk NIET in staat om mijn huis netjes te houden, zelfs al neem ik het me nog zo voor. Keer op keer loop ik tegen dezelfde problemen aan, waarvan ik de drie belangrijkste nu voor jullie op een rij zal zetten.

Afwas
Ik houd mijzelf voor dat een vaatwasmachine al mijn problemen op zou lossen. Maar bij het gebrek daaraan ben ik genoodzaakt geregeld af te wassen. Ik heb aan dit klusje echter zo?n grandioze hekel, dat ik de vuile vaat-situatie altijd uit de hand laat lopen. Het neemt vormen aan waarbij al mijn keukenkastjes leeg zijn, omdat de vieze inboedel trots het aanrecht vervuilt. En wanneer ik soms langs mijn keukenblok loop, durf ik te zweren dat ik hoor hoe de borden me uitschelden. Ze zijn een eigen leven gaan leiden.

Kleding
Nog zo?n rampzalig project in Huize Donna is het netjes opbergen van mijn kleding. Wassen vind ik niet zo?n probleem: het ruikt heerlijk als het uit de trommel komt en ik word altijd weer even geconfronteerd met mijn goede kledingsmaak. (?) Echter, het vervolgens opbergen van die was is een waar fiasco. Zodra ik het van de waslijn haal, leg ik het meestal op mijn bed met de intentie het netjes op te ruimen. Dan komt er weer iets tussen, waardoor ik het vergeet. Als ik vervolgens ?s avonds naar bed wil, heb ik er geen zin meer in en smijt ik alle was over een stoel. Dit wordt op den duur zo veel dat het zich uitbreidt over de grond. Zo nu en dan gooi ik eens een stapel met grof geweld mijn kledingkast in, waardoor het lijkt alsof ook daarin een bom ontploft is. Als ik dan eindelijk zo ver ben dat ik bereid ben er wat aan te doen, ben ik genoodzaakt het op te nemen tegen een berg zoals op bovenstaande foto.

Administratie
En dan is er, last but certainly not least, nog de crime die administratie heet. Als ik ergens niet consequent in ben, is dat wel in het netjes opbergen van mijn post. Het barst in mijn huis van opengescheurde enveloppen en verkreukelde brieven met belangrijke informatie. Ik kan het niet opbrengen om standaard ieder binnengekomen stuk op te bergen in de daarvoor bestemde multomappen. Pas als het echt de klauwen uitloopt en ik het gevoel heb dat er meer post in mijn huis aanwezig is dan zuurstof, pak ik het aan.

Wat wel duidelijk is aan mijn huishoud-attitude, is dat ik alles laat oplopen, tot het een enorme klus is om het op te ruimen. Het lukt mij gewoon niet om de motivatie te vinden om iedere dag een beetje te doen. Pas als er bezoek komt, of het gewoon écht niet meer kan, begin ik als een gek door mijn huis te rauzen. Het liefst zou ik daar iets aan willen veranderen, maar ik weet niet goed hoe, omdat het me steeds niet lukt mijn goede voornemens vol te houden. Het lijkt me heel fijn om gewoon een opgeruimd mens te zijn, dat zich niet van schrik achter de bank verstopt iedere keer als er onverwacht bezoek op de stoep staat.

Hoe geven jullie vorm aan je huishouden? Herkennen jullie wat Donna schrijft ? of juist absoluut niet? En hebben jullie nog huishoud-tips?