Dodelijk dun

Psyche & spiritualiteit door Jikke
Vorige keer liet ik een klaagzang los over de media-aandacht voor eetstoornissen (of eigenlijk de aandacht die er niet is). Omdat ik nieuwsgierig ben naar de aandacht die er wèl is, heb ik het boek ?Dodelijk dun? gelezen?
 
Er zijn zo veel manieren om bepaalde onderwerpen onder de aandacht te brengen. Internet, televisie, radio, noem maar op. Nikki Grahame koos ervoor om haar verhaal op papier te zetten.
 
Het verhaal
Nikki Grahame heeft als kind alles wat ze wil: een mooi huis, een vader die ze als held ziet, een moeder die goddelijk kookt en een zus. Ze gaat naar school, heeft vriendinnetjes en doet aan turnen. Maar als Nikki acht jaar oud is, gaat het mis. Ze vindt zichzelf te dik en begint met afvallen.
 
Dat is het begin van een jarenlange strijd vol verdriet, frustratie en leugens. Nikki valt veel af zonder dat iemand het door heeft, totdat haar moeder beseft dat haar dochter niet zichzelf is. Nikki wordt naar de dokter gesleept, maar weet zich er keer op keer onderuit te praten.
 
Uiteindelijk gaat het goed mis. Nikki leeft voornamelijk in ziekenhuizen. Haar missie is om de magerste persoon ter wereld te worden, maar tegelijkertijd probeert ze ook ?het systeem? te omzeilen en doet er alles aan om zo min mogelijk te eten en zo snel mogelijk naar huis te mogen.
 
En?
Ik moest een paar keer flink slikken. Oké, ik geef toe dat ik ook wat tranen gelaten heb. Nouja, eerlijk gezegd heeft dit boek heel veel bij mij losgemaakt: verdriet, woede, frustratie, herkenning en confrontatie. Er zijn zoveel aspecten die komen kijken bij een eetstoornis als anorexia en zij brengt ze op een eerlijke manier ter sprake.
 
Ik trok het me zo aan, dat mijn vriend op een gegeven moment dacht dat het beter zou zijn als ik niet verder zou lezen. Maar juist de emoties die het boek bij mij losmaakten, gaven me het gevoel dat ik door moest zetten, ook al was dat geen pretje.

Drijfzand
Haar boek laat zien hoe diep iemand in de ziekte kan wegzakken. Anorexia gaat mentaal en fysiek veel verder dan niet eten. Nikki begint met het ontzeggen van snackjes en later eet ze ook normale maaltijden niet of nauwelijks. Ze vertelt openhartig hoe ze onder alles uit kwam. Ze verstopte het eten, had enorme bewegingsdrang en gaf in ?noodgevallen? over. Zelfs een neussonde kon Nikki er niet van weerhouden om het magerste meisje te worden. Ze had enorm veel wilskracht en doorzettingsvermogen. En dat werkt als drijfzand bij mensen met een eetstoornis. Hoe groter de wil, hoe dieper ze wegzakken.

"Ik zou de macht overdragen aan de verpleging en een tijdje van mezelf verlost zijn", schreef Nikki. Ik kon wel huilen van verdriet toen ik dat las (het is dat ik in de trein zat). Nikki omschreef een gevoel wat ik al zo lang heb, maar waar ik me nog niet bewust van was. Het verdrietige is dat ik het gevoel heb, net als zij, dat ik verlost van mezelf moet worden, terwijl je van jezelf hoort te houden en blij met jezelf zou moeten zijn.

Ik ben een debiel
Keer op keer werd ik extra gewezen op de absurditeit van mijn ideeën over eten, terwijl ik me daar maar al te goed bewust van ben. Op een gegeven moment dacht ik: wat een debiel ben ik. Dat was zo pijnlijk.
 
Nikki vertelt ook hoe ze tegen iedereen loog. Ik weet dat ik dat ook gedaan heb en het doet me weer extra beseffen dat ik eigenlijk helemaal niet zo?n goed mens ben/was, maar ook dat ik nooit meer terug wil. Ik wilde tegen het boek schreeuwen dat ze moest stoppen, hulp moest accepteren en weer moest gaan leven.

Keihard
Ook al is Nikki?s verhaal aangrijpend en hartverscheurend, toch vind ik het niet heel goed geschreven. Aan de andere kant draait het in dit geval om wat ze vertelt en niet om de literaire waarde van het boek. Ik zou Dodelijk Dun dan ook aanraden aan iedereen die meer wil weten over de bizarre wereld van anorexia. Wel wil ik meegeven dat dit boek mij enorm aangreep en dat terwijl ik dondersgoed weet wat anorexia is en hoe het werkt. Schrik dus niet van wat Nikki vertelt. Het is de keiharde waarheid, waar niemand omheen kan draaien. Behalve wijzelf misschien.

Nieuwsgierig? Bestel Dodelijk dun voor ?17,50 op Bol.com.
________________________________________________________________________________________

Jikke is een twintigjarige studente met veel schrijfambitie. Ze worstelt al sinds haar twaalfde met een eetstoornis en wordt hier nog steeds iedere dag mee geconfronteerd. Jikke hoopt dat schrijven over haar ervaringen niet alleen haarzelf, maar ook andere mensen helpt.
 
Jikke blogt voor Ze.nl en schrijft regelmatig over de obstakels en overwinningen in haar strijd tegen anorexia.