Stop de tijd: Walkman

Ieder weekend reed ik met mijn ouders naar mijn opa en oma in Duitsland. Dat ik een Walkman had, hebben ze geweten. Ik zong keihard mee. Twee uur heen, twee uur terug. Die twee cassettebandjes heb ik helemaal grijs gedraaid.

 

De Walkman was de eerste draagbare muziekspeler: een revolutie. De rechthoekige kastjes met een aantal knopjes en koptelefoon waren helemaal hot. Je stopte er een cassettebandje in et voilá: je had overal muziek. De Walkman werd in 1978 al uitgevonden en in 1984 volgde een nieuwe stap: de Discman.

 

Toen ik in 1997 mijn Walkman kreeg, was ik in de zevende hemel: hij had een roze met grijze voorkant en een paarse zijkant. De knoppen waren turkoois. Een mooiere muziekspeler had ik me niet kunnen wensen. Ik had helemaal geen Discman nodig. En behoefte aan duizenden nummers had ik ook nog niet, want ik kreeg er een prachtig bandje bij. Wat hadden mijn ouders zoal te verduren?

 

Los Del Rio ? Macarena

 

Ik was beter in het dansje dan in de tekst en vermoed dat ik geen enkel woord goed zong, behalve ?Heee macarena!?

 

Spice Girls - Wannabe

 

Als zesjarige was ik natuurlijk fan van de Spice Girls (ik spaarde zelfs de stickers voor in mijn stickeralbum) en ik kon mijn geluk niet op dat dit nummer op mijn cassettebandje stond. Zo hysterisch als het nummer is, zo hysterisch zat ik mee te zingen op de achterbank van de auto.

 

Scatman John ? I?m the Scatman

 

Net als met de andere nummers ging ik ook op I?m the Scatman helemaal los. Natuurlijk struikelde ik constant over de woorden, maar ik kon niet uitstaan dat het niet lukte en bleef mijn uiterste best doen. Arme papa en mama.

 

4 Tune Fairytales ? My Little Fantasy

 

Pas tien jaar nadat ik wekelijks 'my little concert' gaf, kwam ik erachter dat de muzieksoort die ik zo verschrikkelijk vind - hardcore - op mijn eigen bandje stond. Als klein meisje zijnde vond ik het ?Naa-na-na-na-na-na-na-na? gewoon zo mooi klinken. Zeg nou zelf, dat moet je toch gewoon meezingen?

 

Snap ? Rhythm Is a Dancer

 

Rhythm is a Dancer was één van mijn favorieten en ik zong dan ook op het hardst mee. Verrassend genoeg kende ik ieder woord van dit nummer. Jammer dat het er alles behalve zuiver uit kwam.

 

Corona - Try Me Out

 

Mijn absolute favoriet was Try Me Out. Als dat nummer kwam, zong ik harder en enthousiaster dan bij de andere nummers. Dat mijn ouders dubbel lagen van het lachen, had ik toen niet door. Ach, ik was pas zes?

 

Gelukkig voor mijn ouders had ik ook nog een cassettebandje met aan de ene kant het album Night Owls van Vaya Con Dios (Nah Neh Nah, What's a Woman en Night Owls waren ook heerlijke meezingnummers) en aan de andere kant fijne klassiekers zoals Do Wah Diddy.

 

Verbazingwekkend dat we nu bijna niet beter weten dan iPods en Mp3-spelers. We kopen veel minder cd?s dan vroeger (zo spaarde ik ooit singletjes) en als we ze kopen, is het eerder in iTunes dan in de muziekwinkel. Toch denk ik met groot plezier terug aan mijn roze-grijze maatje, want het is een bron van herinneringen.

 

En ondanks de leeftijd van Walkmans in de jaren ?90 waren ze toch nog erg populair, waarschijnlijk omdat de veel modernere Discman veel duurder was. Ik nam het ding overal mee naartoe en was er enorm zuinig op. Mijn buurmeisje of buurjongen mochten ?m vast niet aanraken. Stel je voor?

 

Welke liedjes had jij op jouw Walkman staan?

Lees ook:
Stop de tijd: Flippo's
Stop de tijd: Furby's
Stop de tijd: Troll Dolls
Stop de tijd: Tamagotchi?s