De Nubische Prins

Vrije tijd 17 jaar geleden door Redactie Ze.nl

Via zijn broer komt de hoofdpersoon en tevens verteller van De Nubische Prins, op de vuilstortplaatsen van Bolivia terecht. Een team van 'Artiesten zonder Grenzen' probeert met onder andere clowns, marionettenspelers en acrobaten, het leven van duizenden kinderen draaglijker te maken. Na drie weken in een jungle van afval, waar de kinderen om maar geen honger te voelen lijm snuiven, ontmoet hij de Argentijnse Roberto. Temidden van al die smerigheid en de onbeschrijflijke stank vraagt de Argentijn hem te helpen met zijn zoektocht naar een meisje. Roberto is een premiejager en het bijzonder mooie exemplaar waar hij jacht op maakt, zal hem veel geld opleveren. En hier, tussen het vuilnis waar kinderen een uitzichtloos bestaan leiden, krijgt Moisés het aanbod om als scout te gaan werken bij Club Olympus. (De Griekse dichter Homerus noemde de Olympus het 'Huis van de goden'. Die zouden daar in grote luxe wonen, in een paleis met een bronzen vloer.)

Na een zeer succesvolle jacht in Buenos Aires roept La Doctora, de bedrijfsleidster van de Barcelonese zetel van Club Olympus, Moisés bij haar op kantoor. Ze heeft een zeer belangrijke opdracht voor hem. In een Amerikaans tijdschrift staat een onderzoeksreportage over de hoge concentratie immigranten in bepaalde delen van Spanje. Op een van de foto?s uit de reportage staan drie negers met als onderschrift dat het Soedanezen in Málaga zijn. Het oog van een belangrijke cliënt, een heel belangrijke cliënt, is gevallen op een van die drie mannen; een magnifiek exemplaar. Een Nubiër. (Tegenwoordig is Nubië een gebied in het zuiden van Egypte en in het noorden van Soedan. In oude tijden was het echter een onafhankelijk koninkrijk en vazalstaat van Egypte.)

En dan begint de jacht op De Nubische Prins. Als lezer word je geconfronteerd met mensen zonder enige scrupules. Zij die de waarde van een mensenleven enkel afwegen tegen harde valuta zonder zich ook maar enigszins te bekommeren hoe het ze zal vergaan. Ik heb het boek werkelijk ademloos gelezen, zelfs af en toe weg moeten leggen om de gevoelens van walging te onderdrukken en het dan weer op moeten pakken om toe te geven aan mijn fascinatie.

Het is alweer enige tijd geleden dat een boek mij zo in zijn greep heeft gehad. Het is een bijzonder knap geschreven boek en het is dan ook terecht dat de schrijver voor De Nubische Prins een zeer prestigieuze Spaanse literatuurprijs in ontvangst heeft mogen nemen: de 'Premio Biblioteca Breve'. De moderne beschaving, waar mensensmokkel en slavenhandel weelderig tiert, wordt op cynische en satirische wijze aan de tand gevoeld. Door de ambivalentie van de verteller wordt juist de harde realiteit onderstreept. Vaak heb ik met afgrijzen naar beelden gekeken van vluchtelingen die door de kustwacht worden opgepikt. Mannen, vrouwen en kinderen, jong en oud. Uitgemergeld, op leven na dood en helaas te vaak ook "gewoon" dood, worden ze "gered" door de Westerse wereld. Maar voortaan zal ik me met een nóg banger hart afvragen, voor hoe lang? Denk maar eens aan de onlangs mysterieuze verdwijning van dertien Nigeriaanse kinderen uit de zogenaamd veilige haven van een opvangcentrum hier in Nederland. Hoe zou het ze vergaan?

Juan Bonilla (1966) werd geboren in Jerez de la Frontera. Hij is schrijver van korte verhalen en romans. Zijn roman Nadie conoce a nadie (Niemand Kent Iemand) werd succesvol verfilmd.