Marc Forster over The Kite Runner

Ik las The Kite Runner (De Vliegeraar) voor het eerst in 2003. Rebecca Yeldham - één van de producers van de film The Kiterunner - overhandigde me het boek en gaf aan dat ze graag wilde dat ik bij de verfilming ervan betrokken werd. Op dat moment bestond er nog geen script, dus kon ik er nog niet aan beginnen. Ik was wel helemaal ondersteboven van het boek. Later, tijdens de verfilming van Stranger Than Fiction reeg ik een eerste inzicht in het script en ik was meteen enthousiast.

Wat voelde je zelf toen je het boek voor de eerste keer las?

Ik was emotioneel overdonderd. Het boek gaf me vooral het gevoel dat ik een wereld binnenging waar ik helemaal niets van wist. Ook was de emotionele connectie met de mensen ongelooflijk sterk. Dat was voor mij weer een voorbeeld van hoe we allemaal op een bepaalde manier verbonden zijn en dat het veel verder gaat dan ras en religie.

Wat trok je het meest aan in het verhaal?

De eerste keer dat ik The Kite Runner las, was dat mijn eerste kennismaking met Afghanistan. Het boek raakte me diep en transporteerde me naar een andere wereld. Ik kende het land tot dan toe eigenlijk alleen maar van negatieve berichten over de Taliban en Bin Laden. Dit boek en het humane familieverhaal heeft me echt diep geraakt.

Wat was je grootste angst bij het bewerken van Khaled Hosseini's boek voor het grote doek?

Ik vond het vooral belangrijk om een film te maken die volledig recht deed aan het boek en waarin het respect voor de cultuur van Afghanistan naar voren kwam. Omdat ik er zelf niet vandaan kom vond ik dat extra belangrijk. Het is met acht miljoen verkochte exemplaren natuurlijk ook een populair boek met vele fans en die wilde ik ook niet voor de voeten stoten. Ook heb ik er erg op gelet dat alle details goed verfilmd werden, evenals de emotionele complexheid van de karakters.

Khaled is een fantastische man en we zijn tijdens het maken van de film goede vrienden geworden. Ik streefde ernaar dat hij trots zou zijn op de film. Dat is natuurlijk het grootste compliment dat je als regisseur kan krijgen. Toen hij me uiteindelijk zei dat hij de film prachtig vond, voelde ik me helemaal gelukkig.

Waarom heb je China als voornaamste locatie gekozen voor het opnemen van de film?

We waren op zoek naar verschillende locaties in de wereld. Zo gingen we naar Turkije, Marokko, India en kwamen uiteindelijk terecht in China, in Kashgar in de Xinjiang provincie, dat het meeste leek op Kabul in de jaren 70. We konden niet in Kabul zelf draaien, omdat daar nog geen volwassen filmindustrie is.

Waar vond je de juiste kinderen voor de rollen?

De casting director Kate Dowd, met wie ik ook gewerkt heb aan Finding Neverland, heeft overal ter wereld gezocht en duizenden kinderen op gesprek gehad. Ze heeft anderhalve maand in Kabul doorgebracht en heeft me meegenomen naar twee scholen waar ik hen ook ontmoet heb. Ik heb zelfs vliegerles van hen gehad!

Waarom koos je Khalid Abdalla voor de hoofdrol van Amir?

Ik had hem in United 93 gezien en vond dat hij een ongelooflijk charisma had, al had hij in die film niet de kans om zijn acteertalent volledig te ontplooien. In De Vliegeraar komt hij echt volledig tot zijn recht. Ik had echt geen betere hoofdrolspeler kunnen kiezen.

Wat was Khaled Hosseini's reactie toen hij de film voor het eerst zag?

Hij was er helemaal van onder de indruk en zei me dat de film meer was dan alleen de metgezel van het boek. Khaled zei ook dat hij erg blij was dat zijn cultuur en het boek eer aangedaan werden met de film. Dat was voor mij het allergrootste compliment dat ik kon krijgen.

De Vliegeraar draait vanaf vandaag in de Nederlandse bioscopen.
Zie hier onze recensie van deze film: De Vliegeraar ontroerend goed!.