Onvoorwaardelijke acceptatie

Vanaf je geboorte, en zelfs al daarvoor, is het belangrijk dat er om je heen een energie is van onvoorwaardelijke acceptatie en liefde. Als nog ongeboren zieltje voel je elke negatieve emotie of gebeuren en dat sla je op in je cellen. Zo kan het zijn dat je in de wereld komt met het gevoel dat je niet gewenst bent en dat zal je leven blijven beïnvloeden. Dan komt het vervolgens er op aan je staande te houden in een wereld waar veel kritiek is op elkaar. De ander lijkt er op zitten te wachten tot jij struikelt of iets fouts doet, want dat geeft hem of haar dan weer een beter gevoel. Er is zoveel onzekerheid in de wereld, dat het soms moeilijk is te onderscheiden of de onzekerheid van jezelf is of van de ander.

Onbegrip

Het lijkt wel of mensen alleen maar bezig zijn zichzelf te bewijzen naar anderen: kijk eens hoe goed ik dit doe, dat betekent toch dat ik goed ben! We streven naar continue acceptatie en waardering van anderen, want in ons eigen systeem zit dat vaak niet echt lekker. Die onzekerheid veroorzaakt veel onbegrip voor elkaar en over elkaar. Het kan heel goed zijn dat jij met alle goede bedoelingen iets wilt doen, maar dat de ander dit niet op de juiste manier opvat. Vervolgens krijg je dan stank voor dank en een dikke vette teleurstelling te verwerken. Een ander gevolg kan zijn, dat je de volgende keer niet zo snel meer zoiets doet en je meer terugtrekt in je eigen wereld.

Eigen ervaring

Ik spreek uit ervaring, dat mag blijken, want zelf heb ik mijn vingers ook regelmatig gebrand. Ik ben nogal enthousiast en aanwezig en ik zal snel willen helpen of iets willen bijdragen vanuit mijn verlangen iets goeds te doen. Ik ben niet altijd tactisch, maar ik weet dat het vanuit een goed hart komt zonder kwade bedoelingen. Wat ik dan zo jammer vind, is dat er dan meer gekeken wordt naar de woorden en gedrag en niet naar het hartsverlangen wat er eigenlijk achter ligt. We hoeven natuurlijk niet alle vervelende woorden en gedrag te pikken, maar het is wel goed als je beter gaat kijken naar de achtergrond en motieven van een persoon. Sommige mensen willen heel graag gewoon aandacht, eigenlijk het liefst geknuffeld worden, maar uiten zich juist alsof ze het tegenovergestelde willen. We zijn sociaal onhandig en kunnen slecht uiten wat we werkelijk willen. Dit heeft ook te maken met onze maatschappij en de normen en waarden die we hanteren in het omgaan met elkaar. Je gaat niet zomaar vragen om een knuffel. Ook antwoord je vaak altijd positief op de vraag 'Hoe gaat het?', terwijl je dat niet zo voelt.

Kritiek

Ik heb inmiddels wel geleerd dichter bij me zelf te blijven, zonder mijn enthousiasme en wil om goeds te doen te verliezen. Ik probeer het nu meer vanuit eigen kracht te doen en me niet afhankelijk op te stellen van anderen. Het gaat er om dat je vanuit je eigen kern bezig bent en je niet in alle bochten hoeft te wringen om je naar de ander te bewijzen. Iedereen heeft iets geweldigs toe te voegen in de wereld, iets eigens, iets unieks. Zolang je hier maar van bewust bent en blijft, kun je ook makkelijker om gaan met kritiek van anderen die nog in hun eigen pijn zitten. Kritiek zegt vaak veel over de ander en vaak minder over jezelf. Als jij je verkeerd begrepen voelt, kijk dan eens wat er voor les van geleerd moet worden. Misschien kun je het dan makkelijker van je af laten glijden als je weet dat de ander ook een proces doormaakt. Dat betekent niet dat je maar alles moet accepteren, absoluut niet, er zijn grenzen en die mag je aangeven.

Zolang er vanuit integriteit gehandeld wordt, maakt het niet uit hoe iemand is. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde, daar waar we recht hebben: onvoorwaardelijke acceptatie.