Heerlijk huiselijk?!

Werk & studie door Mila
Je hebt werkpaarden, luxepaarden en luipaarden wat betreft het uitoefenen van huishoudelijke taken. Taken die wij als vrouw tegenwoordig vaak naast een (parttime) baan op ons bord krijgen. Handige helpende handen en tijd tekort!

 
Heerlijk huiselijk
Doordeweeks thuis het fort bewaken terwijl manlief aan den arbeit is en in het weekend genieten van het gezinsleven. Lijkt me heerlijk huiselijk! Helaas is het bij ons anders verdeeld. Ik werk 28 uur doordeweeks en mijn mede kostwinnaar 40 uur verspreid over doordeweekse dagen en (helaas) het weekend.
 
Alleen maar het huishouden
Het fulltime uitoefenen van de functie ?huisvrouw? was vroeger heel normaal. Tegenwoordig wordt het niet meer als een volwaardige functie gezien en is het vaak financieel niet haalbaar meer om als vrouw (of man) fulltime ?thuis te zitten?. Met name door de torenhoge vaste lasten. Er bewust voor kiezen wordt gezien als lui en dus zeker niet toegejuicht. Wij vrouwen horen ons steentje bij te dragen. ?Alleen maar het huishouden? doen is niet meer genoeg.

 
Kwestie van (deel-)tijd en geld
Ongeveer driekwart van de vrouwen werkt deeltijd. Gemiddeld werken vrouwen met kinderen 24 uur per week. Dit is niet zo?n heel groot verschil met vrouwen die (nog) geen kinderen hebben. Zij werken namelijk zo?n 28-32 uur per week. Gelukkig hebben we hedendaags minder kinderen en niet te vergeten meer handige huishoudelijke hulpjes om deze gemiste huishouduurtjes te compenseren. En dan doel ik niet op onze zogenaamd geëmancipeerde mannen, maar gewoon de stofzuiger en de wasmachine! Echter moet je deze nog wel zelf bedienen. Dus écht werk uit handen nemen doen ze niet. Gelukkig is er inmiddels wel een robotstofzuiger uitgevonden, dus het is een kwestie van tijd en geld tot deze niet meer weg te denken is uit onze huishoudens. Nog even volhouden. Ik sta al te trappelen! Zo?n luipaard ben ik wel.
 
Never ending story
Een huishouden is een never ending story. Vooral met stof en spinnenwebben blijf ik eindeloos in gevecht. Een studentenkamer is nog wel te doen, maar een heel huis is een ander verhaal. Zeker als je er met meerdere mannen in woont. Het maakt niet uit hoe groot of klein ze zijn, ze laten alles achter hun reet slingeren. Letterlijk en figuurlijk.
 
Pa-pretdag
Over de ?mannen des huizes? gesproken. Veel papa?s hebben tegenwoordig naast hun baan een ?papadag?. Maar op deze dag steken ze (in de meeste gevallen) liever hun handen uit de mouwen om met hun kroost heel veel leuke dingen buitenshuis te ondernemen dan heel hard binnenshuis aan de slag te gaan. Het is dus meer een ?pa-pretdag?. Omdat wij mama?s ?maar deeltijd? werken, komt het grootste deel van het huishouden toch nog steeds op onze schouders terecht. Terwijl wij de minst brede schouders hebben en dit ook graag zo willen houden. Trainen? Man, ga wat doen in het huishouden! Ik vind het maar moeilijk om mijn schouders er keer op keer weer onder te zetten.
 
Een goede huisvrouw
Het zijn van een goede huisvrouw vind ik een hele kunst. Met een fles allesreiniger kom ik een heel eind, maar mijn huis écht schoonmaken en schoonhouden neemt heel wat tijd in beslag. Tijd die ik niet zomaar over heb (en die ik er eigenlijk ook niet voor over heb). Een gemiddelde mamadag is niet alleen ma-pret. Wij ondernemen ook de minder leuke dingen, zowel binnens- als buitenshuis. Pappen en nathouden. En dat minstens drie dagen per week.


Huishoudschool

Goed gestructureerd huishouden moet je leren. Vroeger was er een mogelijkheid om dit te doen op de huishoudschool. Daar werd je voorbereid op je (vanzelfsprekende) rol als huisvrouw. Je leerde er onder andere koken, schoonmaken, omgaan met een huishoudboekje en handwerken. Allemaal taken waar ik nog wel eens een lesje in geleerd zou willen krijgen. Maar van wie leren wij dit tegenwoordig?
 
Voorwerk
?Voorwerk is het halve werk?, één van de wijze lessen van mijn moeder. Voorgesneden koek, voorgewassen gewassen, voorgekookte uitspraken, je kan het zo gek niet bedenken of het is al voor je gedaan. (Ik denk niet dat mijn moeder dit ermee bedoelde.) Qua eten is bijna alles ingepot, ingeblikt of ingezakt verkrijgbaar. Het hoeft alleen maar opgewarmd te worden. Je kan je voordoen als een echte chefkok zonder dat iemand merkt dat het voor jou een koud kunstje was. Namelijk het (ijs-)koud kant en klaar kopen, het met een druk op de knop opwarmen en daarna opdienen alsof je uren in de keuken hebt gestaan. Misschien niet zo eerlijk, maar wel heerlijk! Voor het in huis halen heb je zelfs een bezorgservice. Als je dan ook nog eens vanuit huis werkt hoef je de deur niet meer uit. Er hangt wel een prijskaartje aan. Tijd is geld, ook als anderen het voor je besteden.
 
Oma weet raad
Kant en klaar heeft ook zo z?n nadelen. Ik vind het bijvoorbeeld jammer dat ik zelf niet de sterren van de hemel kan koken zonder een beroep te doen op onder andere Miss Maggie en Coni Mex. Hoe moet het nou later, als mijn kleinkinderen vragen naar een tip van oma? Je weet wel, van die échte oma-weet-raad-tips die goedkoop zijn en altijd werken. Straks kunnen onze kleinkinderen alleen nog terecht bij opa Albert Heijn, Dirk, Bas of Digros omdat wij oma?s Kant en Klaar zelf niet meer weten met hoeveel korreltjes zout het ook alweer genomen moest worden. Is dat wat we willen? Nee! Tijdgebrek is het probleem. We hebben het maar druk druk druk. En hier komt geen verandering in. Dus ook al heb je helemaal geen zin om alles altijd maar voor te laten kauwen of koken, je hebt weinig keus. ?Als je geen zin hebt, dan maak je maar zin of dan doe je het maar zonder zin?, een van de wijze lessen van mijn vader. Werkte het maar zo makkelijk met tijd.
 
All the time
Als je eens berekent hoeveel uren de vrouw tegenwoordig bij elkaar ?heerlijk huiselijk? én ?werkelijk werkend? in de weer is kunnen we het volgende concluderen: wij werkende vrouwen des huizes zijn inderdaad geen fulltimers. Wij zijn (nog) geen oldtimers. En ook al werken we deeltijd, wij zijn zeker geen parttimers. Wij zijn alltimers, all the time!
 
Vind jij het moeilijk om werk en privé te combineren?
________________________________________________________________________________________

Mil@, onze 26-jarige columniste en jonge moeder van Noah, droomt ervan om schrijfster te worden. Ze woont samen met haar twee mannen in Hoorn, maar vlucht minimaal 28 uur per week naar de stad van haar hart: Amsterdam.
 
In haar columns worden de meest uiteenlopende mama-onderwerpen besproken. Van het kolven in een hippe club tot het met een krijsende peuter in de supermarkt staan. Graag neemt ze je mee in de wereld van zwangerschap, peuters, moeders, vaders, de bijbehorende taboe kwesties en nog veel meer.