OnZe GBF test een week zonder muziek!

Om erachter te komen of ik een bestaan zonder muziek overleef zonder antidepressiva of zelfmoordneigingen, stel ik mezelf op de proef door één week geen muziek te beluisteren... Hoe zou het me afgegaan zijn? Lees het hier!

 

Dag 1 - Enjoy The Silence

Lekker wakker worden is het in ieder geval niet als je weet dat je gaat beginnen aan een dramatische week zonder emoties. Ik stel het mezelf heel erg voor. Muziek is mijn emotionele uitlaatklep. De muziek op mijn iPhone gooi ik er maar direct af, de stekker trek ik uit mijn bank met ingebouwde speakers. Ik ben er klaar voor: mijn zondag zonder muziek gaat kont schoppen. Op tv kijk ik een documentaire over Sven Kramer (veel andere programma's kan ik niet kijken door de invloed van muziek). Jawel, ik ben streng voor mezelf. Ik besluit de avond heerlijk rustig een boekje te lezen. Heerlijk die rust en stilte. 

Dag 2 - Scream And Shout

De wekker gaat om half 6 af. In plaats van het blije Gutenmorgen Sonnenschein rinkelt er een Nazi-zoemer uit mijn wekker. Het eerste wat ik denk is: gelukkig, ik mag werken vandaag. Ik merk dat ik de ellende van geen muziek wil ontwijken en me op andere dingen wil storten. In een mum van tijd heb ik me gedoucht, ontbeten en ondertussen ook nog mijn grote held Jan de Hoop gezien. Onderweg in de trein ga ik in de stiltecoupe zitten. Ik vind er geen bal aan zonder muziek. En dit is nog pas dag 2... In de avonduurtjes kom ik op het spontane idee om te gaan hardlopen. Dit houd ik echter 20 minuten vol, er is geen heerlijke beat die met me meegaat. Gefrustreerd en geïrriteerd geef ik op: dan maar op tijd slapen.
 

 

Dag 3 - Call Me Maybe

Mijn iPhone smijt ik bijna tegen de muur kapot, zo klaar ben ik met mijn wekker. Collega's op mijn werk beginnen zich een beetje zorgen te maken wat er met me aan de hand is. Ik word kennelijk behoorlijk chagrijnig van het gebrek aan muziek. Onderweg naar huis in de stiltecoupe doe ik me tegoed aan een flinke ronde WhatsApp in de hoop iemand te vinden om mee te skypen vanavond. Gelukkig is daar mijn maat die zich vrijwillig aanmeldt. Voor bijna twee uur hebben we het over haar buurman en de aankomende carnaval. Kortom: ik heb het weer overleefd zonder muziek, oh yeah! Het voelt als ontwijkingsgedrag, maar toch houd ik me aan de spelregels.
 

Dag 4 - Don't You Worry Child

Vandaag een dag vol met werk, dus deze dag gaat een makkie worden wat betreft muziek. Ik merk dat ik een stuk vrolijker uit bed stap en spontaan zelf ga zingen. Wel jammer dat dat juist Candy van Robbie Williams is. In mijn enthousiasme spreek ik af met een vriend om een drankje te drinken na het werk op vrijdag. Een momentje van onoplettendheid, ik moet iets vinden waar geen muziek gedraaid wordt. Auch...!

 

Dag 5 - No More Drama

Langzaamaan begin ik gewend te raken aan een leven zonder muziek. Het heeft weliswaar niet mijn voorkeur, maar ik besluit er de laatste dagen het beste van te maken. Wel moet ik mijn geplande carnavalsactiviteiten 

uitstellen wegens dit experiment, dat vind ik wel erg jammer, maar aan de andere kant bespaart het me wel weer wat geld. Laten we wel wezen: elk nadeel heeft zo zijn voordeel, als je het maar wilt zien. Ik kijk naar Wie is de Mol? in de avond en besluit dat dat genoeg tv is geweest voor die avond. Ik ben best saai zo zonder muziek, dus ja: dan maar douchen en slapen.

 

Dag 6 - Born This Way

Vrijdagavond, tijd om een drankje te doen in de stad. Ik besluit naar een kroeg voor doven en slechthorenden te gaan, want ja die hebben net zo weinig aan muziek als ik deze week. Ik vond het creatief van mezelf. In de kroeg kon ik gelijk mijn gebarentaal oefenen. Tevens kreeg ik ineens respect voor mensen die nauwelijks of geen geluid tot zich kunnen nemen. Waar ik een hele week tegen aan het vechten was om maar geen muziek te luisteren, werd het me ineens duidelijk dat ik wel een keuze had en zij niet. Na een uurtje hadden we het ook wel weer gezien en werd het naar huis op aan om griezelig het weekend in te gaan met de horrorversie van Hans en Grietje.

 

Dag 7 - Euphoria

Het is vandaag carnaval. Niet echt een handige dag om geen muziek te luisteren. Ik besluit met de auto naar Breda te rijden, zonder autoradio aan en hoop maar dat deze dag snel aan een einde komt. Ik wil muziek.

Terugkijkend is het niet haalbaar voor iemand om een week lang geen muziek te luisteren. Het zit verweven in alles wat we doen: in winkels staat muziek op, daarnaast zit het in vrijwel alles wat we op tv of internet kijken verwerkt. Ooit een serie zonder muziek gezien? Ik heb mijn best gedaan om muziek te ontwijken, maar muziek is nu eenmaal overal! En daar ben ik blij om en trots op!

Lees ook de vorige columns van OnZe Gay Best Friend!



OnZe Gay Best Friend: chaotisch, met een bijzondere kijk op onze samenleving (die van vrouwen).

Heeft zich tegen beter weten in enigszins verdiept in The game of love.

Verder staat hij altijd paraat om alcoholische versnaperingen te nuttigen, heeft een buitensporig gevoel voor stijl, nuttigt fancy cocktails tijdens het eten van sushi en heeft altijd een brede schouder paraat waar iedere Ze.nl-lezeres troost kan zoeken (wel op eigen risico).