Schijt aan iedereen

Psyche & spiritualiteit door Jerney
Daar ligt 'ie dan. Open en bloot op tafel: m?n agenda. Vol krabbels, krassen en markeringen. Niet meer wetend waar er nog plek is voor een afspraak. Ik weet het ook niet. En snak bovendien naar een weekend lang slapen.

 
Alleen maar slapen, herhalingen van Grey?s Anatomy kijken en om de vijf seconden een handvol popcorn in m?n mond schuiven. Klinkt voor anderen als een suf weekend (of de normale gang van zaken), maar oh boy - ik kijk ernaar uit. Dat krijg je namelijk van slaapproblemen, te vaak stappen tijdens de verhuizing en het beantwoorden van iedere afspraakvoorstel met een enthousiaste 'ja, leuk!'.


En dat terwijl ik geen enkel probleem heb met het woord ?nee?. Want nee, ik wil geen donateur worden van een duister fonds. Nee, ik heb geen interesse in een verplicht tweejarig abonnement op de sportschool. En nee, ?schuren met me? kun je op je buik schrijven. Het moge duidelijk zijn: nee zeggen is doodsimpel. Dus daarom had ik gewoon: ?Nee, sorry. Ik wil een avondje voor mezelf?, kunnen zeggen. Alleen deed ik het niet, want een avond voor jezelf nemen klinkt zo suf, burgerlijk en enorm truttig.
 
Suf naar de lucht staren
Ik ken zelfs mensen die nooit een avond voor zichzelf willen. Ze hebben het liefst iedere avond bezoek op de bank en vinden het een doodszonde om alleen tijd door te brengen. Ik niet. Tijd voor mezelf is de beste oplader die er is. Hardlopen, een boek lezen, muziek luisteren (lees: uit m?n dak gaan op 2 Unlimited) of suf naar de lucht staren: ik heb het soms echt nodig.
  


Dus heb ik even schijt aan iedereen. Ik zeg: ?Nee.? Bij sommige kennissen op een vrij tactloze manier (sorry, ik ben ook een mens), maar goodiegoodie, wat ben ik blij. Dit weekend is namelijk van mij. He-le-maal van mij. Geen verplichte afspraken, geen vriendinnen die komen stappen en pita gyros eten, geen lijstjes, geen chaos en vooral: even geen fucking poetsdoek in m?n hand (waar komt het vuil vandaan? WAAR?!). De enige verplichting is naar mezelf. Om weer eens volop te genieten van een momentje alleen.
  
En volgende week? Volgende week maak ik weer afspraken, ga ik stappen en pita gyros eten. Alleen is immers ook zo alleen.

Lees ook de vorige columns van Jerney!



Jerney van Poorten - een 25-jarige in ontkenning - heeft een ?overdose? aan fantasie, een boel sarcasme en een afkeer voor mensen die altijd drie zoenen moeten geven.

Wekelijks schrijft ze op haar blog http://schrijftaal.blogspot.com over alles wat in haar ogen bijzonder interessant is. Zoals George Clooney of ruziën in bed. De columns zijn niet politiek correct, maar gelukkig ook nooit politiek: "Want dat is voor oude mannetjes met hangbillen."