Kunstenares gebruikt eigen lichaam als schildersdoek

 
Johan Cruijf zei het zo mooi: “Elk voordeel heb z’n nadeel en elk nadeel heb z'n voordeel.” In het geval van Ariana Page Rusell gaat dit inmiddels oer-Hollandse gezegde zeker op. Ariana lijdt namelijk aan een zeer zeldzame huidaandoening, maar heeft sinds kort een manier gevonden om haar zieke huid voor andere, meer kunstzinnige doeleinden te gebruiken.

 
Met een botte breinaald
Met een botte breinaald slaat Ariana geregeld de hand aan zichzelf. Niet om zichzelf bewust pijn te doen, nee, het maken van haar creaties gebeurt volledig pijnloos. De Amerikaanse schone gebruikt dit ‘gereedschap’ om van haar aangetaste huid iets prachtigs te maken.
 
Van complete gedichten op haar bovenbenen tot grafische vormen op haar buik en armen. Ariana maakt iedere keer weer een compleet ander design op haar ledematen. Hoe ze dit zonder blikken of blozen kan doen? Door haar huidaandoening onstaat er bij elk krasje of bij iedere wrijving over haar huid een semipermanente rode plek en blijft er een tijdelijk ‘litteken' achter.
 
Dat duurt overigens niet lang, die littekens. Na dertig minuten vervaagt de boel en lijkt haar huid weer zo goed als nieuw. In de tussentijd fotografeert Ariana haar kunstwerkjes en maakt ze deze daarna openbaar voor iedereen die het maar wilt zien.

Alhoewel het allemaal wat luguber aandoet, is Ariane trots dat ze zulke intieme kunstwerken kan maken. Jarenlang leed ze al aan deze ziekte zonder het te weten; Ze bloosde snel en kreeg gauw rode plekken over haar hele lichaam. Tijdens haar studiejaren besloot ze toch maar medische hulp te zoeken, maar helaas had de dokter geen goed nieuws. Het beestje kreeg een naam, dermatographia, maar Ariane ging niet bij de pakken neer zitten.
 
“Mensen vinden het behoorlijk vreemd wat ik doe. Of ze vinden het prachtig en interessant of ze vinden het een klein beetje onsmakelijk”, vertelt ze aan Huffington Post. “Het maakt niet uit. Voor mij is mijn huid een canvasdoek. Ik vind het leuk om telkens op mezelf te tekenen.”
 
Wat ze zoal doet? Ze maakt tijdelijke tatoeages, maakt van haar foto’s mooie wallpapers en is sinds kort ook een blog gestart voor andere mensen die aan dezelfde aandoening lijden om zo hun verhalen en ja, ook kunstwerken, met elkaar te delen. Allemaal in de naam van kunst. “Onze huid is fascinerend. Het is ons grootste orgaan en houdt ons in leven”, vertelt Ariana tot slot.
 
Wat vind jij van de kunstwerken van Ariane? Een mooie manier van omgaan met haar ziekte of vind je het een beetje luguber?