Mijn vier-dates regel

“Je geeft het ook geen kans!”, doceert Joyce, een vriendin van mij. Ze staat meestal lijnrecht tegenover mijn aanpak en uitvoering van mijn vrijgezel-zijn. Had Joyce eerder al een mening over onenightstands, ook vandaag spreekt zij zich uit. “Liefde moet groeien”, blijft Joyce onderwijzen. Ik sta daar heel anders in: Ik ben gelijk verliefd of word het nooit.

Dus ik weet het al meteen. Ik weet het vanaf de eerste keer dat we elkaar in de ogen kijken. Bij de begroeting, bij een kus op de wang of een knuffel. Of bij de eerste keer zoenen. Het eerste moment dat wij elkaar aanraken heb ik de beslissing al genomen of beter gezegd: is de beslissing al voor mij genomen. Je hoeft je mond nog niet eens open te hebben gedaan. Je kunt misschien ontzettend grappig, ad rem of juist ingetogen en geïnteresseerd zijn. Allemaal leuk en aardig, maar het is irrelevant. In ieder geval bij mij. Ik voel het in mijn lichaam. Ik voel de spanning opkomen, de onzekerheid die ineens toeslaat. Het is alsof ik weer het jongetje op de basisschool ben die tegen beter weten in het meisje gaat pesten, zodat zij maar niet doorheeft dat ik haar leuk vind. Ik ga overcompenseren, drukker doen en ik word overactief. Hoe anders is het als dat gevoel niet ontstaat. Ik blijf kalm, hang letterlijk wat meer naar achteren en ik word een tikkeltje arrogant.

Ondanks dat ik het dus weet en voel, geef ik mijzelf en de dame vier dates de kans. Heel hoffelijk, vind ik. Binnen het vier-datesbeleid, mag van alles gebeuren en kan alles. Anderen daten of met anderen naar bed. Het kan in een korte periode of uitgesmeerd over meerdere weken. Er wordt gegeten en gedronken, gezoend en gesekst. Het aantal is en blijft vier. Bij Daniel, ook een goede vriend, hoef ik niet eens aan te komen met namen van vrouwen die de vier niet hebben gehaald. Dat is de regel. “Ik hoor het wel bij date vijf”. Hij hoort dus weinig over mijn datingleven. Dus ook niet over de vrouwen die het afkappen. Meestal een stuk sneller, al na de eerste date (of uiterlijk twee). Ik houd het erop dat vrouwen beter op hun gevoel af kunnen gaan dan ik. 

Bijkomend voordeel bij het vier-datebeleid is dat alle communicatie en dus ook het nieuws dat het stopt, nog via Whatsapp kan. Het is dan nog niet onpersoonlijk en ongepast. Het mag ook nog op elk moment van de dag. Ik hoef niet te wachten tot de werkdag voorbij is. Nee, voor de vijfde date mag de afwijzing op elk gewild moment verstuurd worden. Ik heb immers nog geen enkele verplichting. Ik vind het ook eerbaar. Ik houd niemand lang aan het lijntje, er zijn nog geen verwachtingen en ze heeft zich nog niet uit hoeven schrijven bij datingapps. Mocht ik de dame nog een keer op straat tegenkomen kan ik ook volstaan met een knik en groet. Na vier dates zijn ongemakkelijke praatjes niet nodig. Ik moet toch door naar mijn volgende date.

Bram schreef eerder:

Waarom daten net werken is
Waarom ik geen vrouwen date die jonger dan 24 jaar zijn
Waarom ik nooit nee zeg tegen seks op een eerste date
"Hoe groot is die van jou?"