Erik is cryonist: 'Na mijn dood word ik ingevroren'

Lichaam door Sabine

Over de dood denken we liever niet te lang na. Maar als je tijd is gekomen, wil je dan gecremeerd of begraven worden? Erik (51) wil geen van beiden. Wanneer hij komt te overlijden, laat hij zich invriezen in de hoop dat hij weer tot leven wordt gebracht in de toekomst. "Ik vind het leven zo leuk. Op deze manier hoop ik langer van het leven te genieten.”

Erik gelooft er heilig in: na zijn dood wordt hij opnieuw tot leven gebracht. Toch is hij niet altijd positief geweest over cryonisme, het invriezen van je lichaam na de dood. Zo dacht de 51-jarige vroeger dat het alles behalve mogelijk was. "Als je een bakje aardbeien in de vriezer zet en ze daarna ontdooit, zien ze er niet meer hetzelfde uit. De ijskristallen hebben de boel inwendig kapot gemaakt. Hierdoor geloofde ik er eerst niet in, totdat ik dertig jaar geleden met iemand in gesprek kwam over cryonisme. Deze meneer vertelde over manieren van invriezen waarbij geen ijskristallen ontstaan. Hij was ervan overtuigd dat in de toekomst kleine robotjes ontwikkeld worden die in je bloedbaan worden gespoten en dan reparaties uitvoeren. Het is slechts een kwestie van tijd.”

Motief

Erik was overtuigd, maar waarom wil hij überhaupt ingevroren worden na zijn overlijden? "Het is eigenlijk vooral zo dat ik het leven zo leuk vind”, verklaart hij. “We doen van alles om langer te kunnen leven. Als je bijvoorbeeld een hartaanval krijgt, krijg je in het ziekenhuis een dotterbehandeling zodat je langer kunt blijven leven. Ingevroren worden, of liever gezegd: in een biostase worden gebracht, is ook een methode om langer van het leven te kunnen genieten."

"Mijn vrouw wil gecremeerd worden. Het lijkt haar een vreselijk idee om wakker te worden in een toekomstige samenleving waarin alles anders is. Ze vindt dat het mijn eigen keuze is als ik mij laat invriezen, maar ze vindt dat het wel nadelen heeft. Zo moet ik met spoed ingevroren worden als ik dood ga, waardoor er weinig tijd is om afscheid te nemen. Mijn lichaam zal uiteindelijk in een faciliteit van het Cryonics Institute (CI) in Michigan komen te liggen, het kan dus ook dat mijn lichaam al snel van Nederland naar de VS wordt verscheept. Daarnaast is er ook nog het idee dat er in de toekomst andere vrouwen in mijn leven zullen zijn."

Het proces

Erik heeft het proces dat moet plaatsvinden na zijn dood goed doorgedacht. "Als een arts in de toekomst mijn doodverklaring moet tekenen, moet hij mij eerst identificeren. Ik draag bij mijn rijbewijs een briefje met het verzoek om contact op te nemen met mijn uitvaartverzorger en het telefoonnummer. Mijn uitvaartverzorger is een gewone onderneming, maar we zijn momenteel nog bezig om vitrificatie in Nederland mogelijk te maken. Vitrificatie is een proces waarbij iets voor een langere periode bewaard kan worden. Het streven is dat mijn uitvaarverzorger mijn lichaam zo goed mogelijk kan voorbereiden zodat mijn lichaam op droog ijs naar de VS kan worden gebracht, maar om dit te realiseren moeten de juiste apparaten en chemicaliën wel aanwezig zijn.”

Aan het invriezen hangt wel een prijskaartje. "Bij het CI kost cryogene suspentie 28.000 dollar voor leden. Het lidmaatschap kost ook nog eens 1250 dollar, maar dit is exclusief de kosten van het vervoer en de begrafenisonderneming. De meningen over hoeveel geld het uiteindelijk kost lopen uiteen, maar je zou volgens mij op zijn minst 50.000 euro moeten hebben. Gelukkig kan ik dat betalen met mijn verzekeringen die me 170 euro per maand kosten."


Een nieuw lichaam
“Cryonisten gaan uit van een toekomst waarin de wetenschap grote stappen voorwaarts heeft gemaakt. Momenteel bestaan er al experimentele nanomachines die kleine reparaties in je lichaam kunnen uitvoeren. Er wordt gewerkt aan minirobots die cellen repareren die bij het overlijden te weinig zuurstof hebben gehad. Mocht ik op 90-jarige leeftijd aan ouderdom komen te overlijden, dan zullen er robotjes zijn die de schade van veroudering repareren. Ook gaan cryonisten er vanuit dat het in de toekomst mogelijk is om organen te klonen, in een laboratorium zou dan bijvoorbeeld een nieuwe lever voor mij gekweekt worden ter vervanging van mijn oude lever. Dit geldt ook voor andere organen en de huid. Je zult in de toekomst dus weer het lichaam kunnen krijgen van iemand die jong is.”

De toekomst

Erik is zich ervan bewust dat hij misschien pas over honderden jaren wordt gewekt in een toekomst waarin hij weinig tot niets kent. “Ik ga er vanuit dat ik wel kan aarden”, vertelt Erik optimistisch. “Als ik nu in het Amazonegebied terecht zou komen bij indianen, zou ik hun leven oppakken. Het is even wennen en leren hoe het allemaal moet, maar ik denk dat je je in principe overal op kunt aanpassen, als je maar echt wilt. Er zijn tegen die tijd vast bijzondere leermethodes ontwikkeld om snel nieuwe dingen te leren. Ik ben juist erg nieuwsgierig naar de nieuwe werkelijkheid.”

“Ik ben een IT-er van beroep. Alle kennis die ik nu heb, zal in de toekomst waardeloos zijn, maar ik heb een goed stel hersenen en kan ook weer nieuwe dingen leren. Ik heb nog niet bedacht hoe ik een dak boven mijn hoofd wil realiseren of geldzaken. In het begin zal ik toch afhankelijk zijn van andere mensen. Ik ga er niet vanuit dat het geld dat ik op de bank laat staan na honderden jaren nog steeds van mij is.”

Of Erik een curiositeit zal worden in de toekomst weet hij niet. “Dat hangt er vanaf hoe populair invriezen wordt”, verklaart hij. “Het kan ook zo zijn dat iedereen zich wil laten invriezen over een aantal jaar en dan zal ik dus geen curiositeit zijn. Aan de andere kant denk ik wel dat het voordelen kan hebben om zeldzaam te zijn, daar kun je misschien ook wel geld mee verdienen.”

“Ik ben wel bang dat men in de toekomst nog steeds veel bezig is met macht, status, haat en oorlog, net zoals nu. Het zou ook kunnen dat het minder erg is tegen die tijd, daar hoop ik op. Het zal ook jammer zijn dat ik veel mensen uit het heden niet meer zal aantreffen in de toekomst. Toch ben ik erg nieuwsgierig naar wat er nog komen gaat en wil ik daar graag een deel van uitmaken.”

Door privacyredenen wil Erik graag anoniem blijven. Wil jij ook (anoniem) jouw verhaal vertellen? Mail dan naar michelle@ze.nl.