Review: De Eetclub
|
Het verhaal En? Al snel wordt het verhaal echter spannend. Een zelfmoord die wellicht geen zelfmoord is, een val van het balkon, wat wellicht een duw was... Als kijker word je meegesleurd in het verhaal. Er zijn tien verschillende personages en dus ook al snel tien verschillende gezichtspunten. Dat vind ik goed gedaan. De passie, haat en het wantrouwen tussen de personages is voelbaar. Een knap stukje acteerwerk, maar ook zeker veel lof voor de camera en montage. Ook de opbouw van De setting van de film draagt natuurlijk ook bij aan het feit dat ik geboeid blijf. Prachtige wijken, adembenemende villa's en mooie mensen. Hier is zichtbaar veel aandacht aan besteed. De verschillende huizen zijn per stel uitgezocht, men is echt secuur op zoek gegaan naar de juiste locaties. Dit detail zegt wat mij betreft veel over de hele film. Overal is goed over nagedacht, wat een zeer professionele film als gevolg heeft. De sfeer, het acteerwerk, de muziek, de camera en montage zijn van hoog niveau. Wat mij betreft doet het qua professionaliteit niet onder voor een Amerikaanse blockbuster.
De Eetclub draait vanaf 25 november in de Nederlandse bioscopen. |
t met Hanneke, de moeder van één van de klasgenootjes van Sophie. De twee vrouwen kunnen het goed met elkaar vinden en Hanneke nodigt Karen uit om mee te komen naar 'de eetclub'. Een hecht clubje vrouwen dat regelmatig samen kookt en tevens een vriendenkring vormt met hun partners. Karen is blij met haar nieuwe vriendinnengroep en ook man Michel voelt zich al snel thuis tussen deze groep jetsetters. Maar dan zet de ogenschijnlijke zelfmoord van één van hen de onderlinge relaties onder druk. Al snel komt Karen erachter dat iedereen in de eetclub geheimen voor haar én voor elkaar heeft. Voordat ze het doorheeft, wordt ze meegesleurd in een web van intriges en spanning. Maar Karen laat zich niet kennen en besluit zelf de waarheid boven tafel te krijgen. 
alleen omdat ik het boek destijds in één ruk uitlas, maar ook om de indrukwekkende cast. Tien bekende acteurs, die samen één verhaal moeten neerzetten. Dat maakt toch nieuwsgierig. Al snel werd ik meegesleept in het verhaal. Misschien komt het omdat Bracha van Doesburg de rol van hoofdrolspeelster Karen zo natuurlijk neerzet. Ze komt in een nieuwe omgeving en wil graag nieuwe vrienden maken. Een, op het eerste gezicht, aardige en vrolijke vriendenclub biedt zich aan en al snel gaat ze mee in een leventje gevuld met rijke mensen, luxe feestjes en spannende ontmoetingen. Het gaat allemaal zo vanzelf en dit maakt het verhaal voor mij geloofwaardig. 
de film is boeiend. Als kijker word je steeds gestimuleerd om na te denken wie nu wel of niet te vertrouwen is. 
Toch ook een puntje van kritiek: het, wat mij betreft, abrupte einde. Na ongeveer 85 minuten beginnen de puzzelstukjes in elkaar te vallen. Het verhaal krijgt een interessante wending, maar dan opeens is de aftiteling daar. Kortom: de film had wat mij betreft nog wel een kwartiertje langer mogen duren. Dit was misschien niet alleen het einde ten goede gekomen, maar had de regisseur ook de tijd gegeven om nog iets meer diepgang in de personages te kunnen leggen. Want de karakters zijn één voor één interessant en ik had ze graag nog wat beter leren kennen. Misschien toch maar mijn eigen eetclub beginnen dan? Wie weet kom ik ook wel in zo'n spannend verhaal terecht...