Doos met rijangst

Aangenaam: Martine, vijfentwintig jarige doos.

Op mijn achttiende begon ik razend enthousiast met rijlessen en vond ik inderdaad niks suffer dan 'van die tutjes die niet meer durven te rijden'. De lessen verliepen dan ook goed en ik begreep niet wat mensen hier eng aan vonden.

Al snel mocht ik afrijden, maar zakte. Voor het tweede examen werd ik zenuwachtiger. Zodat ik nog eens zakte. En nog eens, en nog eens. De lol was er vanaf en ik ging steeds meer opzien tegen het autorijden. Maar ik had geen keuze: mijn ouders betaalden en wilden dat ik doorging, anders zou het zonde zijn van het geld; ik vond dat ze gelijk hadden.

Toen ik de vijfde keer wel slaagde, was ik dolblij en viel er een last van mijn schouders. Ik ben gelijk de good old Citroën BX van papa ingestapt, stelde mijn binnenspiegel goed af en... trok hem van het voorruit. Mijn eerste ritje ging niet door en papa was niet erg blij.

Uiteindelijk heb ik wel een aantal keren gereden, maar zonder eigen auto schoot het niet op. Toen ik ook nog eens naar Amsterdam verhuisde was autorijden helemaal overbodig: ik werkte en studeerde er dus waarom zou ik een auto kopen? Nee hoor, ik vertoonde geen vluchtgedrag.

Twee jaar geleden ben ik gaan samenwonen met vriend-met-auto. Handig... dat hij ons overal naartoe kon rijden als we in het weekend weg wilden. Maar het idee zelf achter het stuur te kruipen, beangstigde me. Zelfs toen ik steeds vaker afspraken buiten de stad kreeg, bleef ik trouw aan het GVB en de streekbus. Tot deze zomer: ik was het zat.

Met het openbaar vervoer deed ik er soms twee keer zo lang over of ik was afhankelijk van anderen als ik ergens heen moest. Ik herinnerde me dat ik altijd zo had afgegeven op die 'dozen' die niet durfden te rijden en weigerde er zelf nog langer één te zijn. Ik heb een rijschool gebeld en heb drie lessen genomen om het gevoel en vooral het zelfvertrouwen terug te krijgen.

Morgen ga ik een weekendje weg. Naar Maastricht... en raad eens wie er rijdt?

Sinds ik zelf van enthousiaste in een angstige automobiliste veranderde, vind ik er weinig 'dozigs' meer aan. Wel heb ik ingezien dat de angst onterecht is en je je zelf veel vrijheid geeft door weer te gaan rijden. Heb je ook last van rijangst of gewoon behoefte aan opfrislessen? Als je even Googlet, vind je zo een paar rijscholen die hierin zijn gespecialiseerd.