Size DOES matter!

Geen overbodige opsmuk, maar puur. Perfect. Halsoverkop ben ik met hem in zee gegaan. Voor ik het wist hadden we een afspraak gemaakt: zaterdag tussen elf en drie zou hij komen. Ruim van tevoren zat ik klaar. Boodschappen gehaald, alvast een wijntje en kaasje voor 's avonds... Ik hoefde de rest van de dag de deur niet meer uit!

Vier uur was hij er nog niet. Licht geirriteerd liep ik door het huis. Vijf uur kwam hij eindelijk, fashionably late. Niet erg. Het verhoogde de spanning alleen maar meer. Het begon al te schemeren. Nu moest het gebeuren. Dit was het moment om hem omhoog te krijgen. Het was nog behoorlijk lastig. Het was moeilijk grip op hem te krijgen, hij was zo groot en breed...

Een halfuur later zaten we teleurgesteld op de bank. Gefrustreerd ook. Hij was gewoon te groot, hij paste niet! Met geen mogelijkheid konden we hem naar binnen krijgen. Wat een domper! Natuurlijk, ik had het van tevoren kunnen weten. Ik had mijn meetlint tevoorschijn kunnen halen tijdens onze eerste ontmoeting om te kijken of hij zou passen. Of hij niet te groot was. Maar ik was te verrast. Te gulzig. Ik wilde hem hoe dan ook hebben, en meten zou misschien de pijnlijke waarheid aan het licht gebracht hebben.

Uiteindelijk heeft de Chinese bruidskast een halve week in het trappenhuis gestaan, tot we genoeg mensen verzameld hadden om hem naar boven te hijsen met een gehuurd touw en blok. Je zou denken dat we, voor we al die mensen gemobiliseerd hadden, eens goed gemeten hadden of en hoe de kast het best naar boven gehesen kon worden... En ja, we hadden geleerd van die zaterdag ervoor. Maar een kleine verbreding onderaan de kast zie je zo over het hoofd...

Het heeft wat bloed (sorry Matthijs), zweet (Martin en Daan, bedankt) en tranen (van de zenuwen) gekost, maar hij is binnen. En we zijn er blij mee.
Voortaan hebben we wel altijd een meetlint op zak. Want size DOES matter!