Single Jaloezie
Een van mijn vrijgezelle vriendinnen die deze vraag ook rege lmatig om de oren krijgt, antwoord dan altijd maar 'Blijkbaar ben ik dus niet leuk genoeg hè?!' Wat moet je hierop nou antwoorden? Hier kan je toch niets mee. Als we het antwoord wisten waren we waarschijnlijk geen vrijgezel?! Of misschien kunnen sommige (bezette) mensen moeilijk geloven dat je misschien vrijwillig vrijgezel bent? Dat je het leuk vindt om dat te zijn? Dat kan toch bijna niet? En aan de andere kant, ik vraag toch ook niet; 'Waarom ben jij in godsnaam bezet/getrouwd met hem/ haar?' Terwijl ik me soms best verwonder over dat sommige mensen überhaupt iemand gevonden hebben om mee samen te wonen of te trouwen. Maar daar val ik jou toch ook niet mee lastig?
Maar deze vraag zet me wel aan het denken. Waarom ben ik in godsnaam vrijgezel? Het was even denken, maar ik heb de antwoorden gevonden! Ik ben nog vrijgezel omdat:
Maar dat ik me meteen ook ga afvragen, waarom zijn het voornamelijk bezette mensen die me dit vragen? Een andere vrijgezel zegt dat zelden tegen me. Het klinkt als of bezette mensen je zielig vinden als je single bent. Je bent immers zo alleen. Je hebt geen leven. Een zinloos bestaan. Remi, alleen op de wereld... Terwijl ik meestal juist het omgekeerde vind. De meeste stellen vind ik een beetje sneu. Dag in avond uit op dezelfde bank naast dezelfde kop naar dezelfde tv kijken, om daarna na dezelfde routinewip in het zelfde bed naar hetzelfde gesnurk te luisteren. De meeste singles hebben veel meer sociale contacten dan de meeste stellen. Daarom zitten we ook niet zielig in ons uppie thuis, maar vermaken we ons elders. Je leeft juist veel meer. Je moet er alleen meer moeite voor doen. Wij singles moeten mensen opzoeken of opbellen als we ons verhaal kwijt willen. Dat is misschien ook 1 van de redenen dat we er ook zoveel op uittrekken. Maar dat is ook de reden dat ik het fijn vind om single te zijn, het bankzitters bestaan is immers niets voor mij. Maar de eeuwige koppel-pogingen door stellen, om ons single-bestaan te verlichten, daar worden we als singles niet goed van. Laat ons lekker. Ik we Heel soms ben ik ook wel eens jaloers op jullie stellen hoor! Het lijkt me leuk om uit m'n werk te komen en dat het eten dan klaar staat, met een lekker wijntje erbij en dat m'n schatje dan vraagt, en ook luistert naar het antwoord (!!!) hoe m'n dag was. Dat de lieverd me vaak verrast met een lief klein cadeautje en een knuffel en dat we elke dag stomende seks hebben. Dat soort dingen mis ik wel ja. Maar goed, laten we wel wezen, dit beeld lijkt in de verste verte niet op de werkelijkheid in Stellenland. De meeste stellen missen deze dingen net zo hard. Alleen het eerste half jaar of zo dan is het helemaal super, maar dan komt het Sleurmonster om de hoek kijken. Zo mooi is het maar bij een handjevol stellen. In heel Nederland welteverstaan. Dus... Misschien zoeken we diep van binnen allemaal wel naar onze PS mocht de prins op het witte paard dit lezen en belangstelling hebben; ik heb nog wel ergens een Sprookjesboek liggen... Geschreven door Robina |
et wel dat jullie denken; gedeelde smart is halve smart. Als we allemaal een bestaan vol sleur en elke dag hetzelfde gezeik hebben, dan zijn we allemaal net zo zielig. Stiekem zijn jullie stellen namelijk jaloers op ons singles! Op onze vrijheid! Wij kunnen doen en laten wat we willen, wanneer we willen en met wie we willen. Als wij in de kroeg iemand tegen komen waarvan we denken; 'Mmm, lekker hapje, daar zou ik m'n tanden wel in willen zetten!', kunnen we dat gewoon doen, zonder vervelende consequenties of angst dat iemand er achter komt etc. Als single mag je dat allemaal namelijk. Het is gewoon pure afgunst en daarom proberen jullie ons allemaal een minderwaardigheidscomplex aan te praten! Terwijl ik, als ik naar de afgelopen jaren kijk, het gelukkigst ben geweest terwijl ik single was.
prins op het witte paard en willen we het sprookje. Maar ik heb helaas al een aantal jaren geleden geleerd dat sprookjes niet bestaan en 'Happily ever after' is al helemaal een fabeltje. Mensen blijven niet meer een heel leven bij elkaar. Dus daar heb ik me maar bij neergelegd. Als ik al een vriendje heb, denk ik nu meer van 'Zolang het leuk is, is het leuk en houdt het op, dan houdt het op.' Het is niet anders. Je moet niet ten koste van alles, of ten koste van jezelf bij elkaar blijven. Single zijn is echt zo erg niet. Het is zelfs vaak erg leuk om Single te zijn! Het leven is kort en dan kan je het beter in je eentje gelukkig leven dan met z'n tweeën ongelukkig.