ZeBevalt: Met spoed naar het ziekenhuis

"Ik was twintig toen ik een tijdje niet zo lekker in mijn vel zat. Ik was erg moe, emotioneel en bovendien was ik al overtijd. Op mijn 21e verjaardag besloot ik op aanraden van een vriendin een zwangerschapstest te doen voordat ik naar school ging. Mijn vriendin was erbij toen ik twee streepjes op de test zag verschijnen. Ik wist niet wat me overkwam! Omdat ik de uitslag niet meteen geloofde, is mijn vriendin meteen een tweede test gaan halen. Toen deze ook weer positief bleek, kon ik er niet meer onderuit: ik was zwanger.

Ik heb een zwangerschap gehad die volgens het boekje liep. De eerste maanden had ik veel last van misselijkheid. Gelukkig werd dat minder als ik iets at. Het gevolg was dus wel dat ik in die eerste maanden al 10 kilo aankwam. Ik kreeg al snel een grote buik en ook mijn borsten werden groter. Aan het eind van de zwangerschap was ik helemaal opgezwollen.

De eerste tekenen
Ik was bijna 42 weken zwanger toen ik ?s avonds op één juli iets voelde in mijn buik. Achteraf weet ik dat dit de eerste weeën waren, maar op dat moment was ik me daar niet van bewust. Ik besloot dus gewoon te gaan slapen, terwijl de krampen steeds heftiger werden. De volgende dag, om twee uur ?s middags, kwam de verloskundige langs. Zij stripte me en vanaf dat moment werden de weeën echt heel heftig. Op dat moment had ik 2 cm ontsluiting, ik had dus nog een lange weg te gaan.

Complicaties
Tijdens mijn zwangerschap had ik bedacht dat ik in een bevallingsbad wilde bevallen. Dit bad stond, toen het eenmaal zo ver was, dus klaar in huis. Maar toen ik op twee juli ?s avonds erin wilde gaan, bleek er een complicatie te zijn. De verloskundige had om kwart over negen mijn vliezen gebroken en geconstateerd dat er poep in het vruchtwater zat. Om die reden mocht ik niet thuis bevallen en ben ik op stel en sprong naar het ziekenhuis gegaan.

Bij het ziekenhuis aangekomen, had ik 10 cm ontsluiting. Na drie persweeën is mijn zoon Rosario geboren. Een geweldig moment, want ik had er zo lang naar uit gekeken om mijn kleine man in mijn armen te houden! Helaas was ik door de bevalling erg uitgescheurd en moest ik dus gehecht worden. Ze zijn drie kwartier bezig geweest, zonder verdoving. Ik heb echt helse pijn doorstaan op dat moment. Achteraf vind ik dat ze dat onder narcose hadden moeten uitvoeren. Ik ben namelijk later dat jaar alsnog onder narcose gehecht. De eerste keer was niet goed gegaan.

De eerste week
In de eerste week heb ik heel veel tegenstrijdige gevoelens gehad. Aan de ene kant was ik dolgelukkig met mijn zoontje, maar aan de andere kant had ik verschrikkelijk veel pijn. Door de heftige bevalling was mijn weerstand heel laag. Daardoor kreeg ik baarmoederontsteking, borstontsteking en gingen mijn hechtingen ontsteken. De eerste keer dat ik na de bevalling moest plassen, ben ik zelfs flauwgevallen. In het ziekenhuis moesten ze me dus uit de douche vandaan halen om me weer terug in bed te tillen.

Rosario is inmiddels vijf jaar en zijn komst heeft een enorme invloed op mijn leven gehad. En nog steeds, natuurlijk. Door hem ben ik een veel verantwoordelijker mens geworden. Hij geeft me de drive om alles uit het leven te halen wat erin zit. Ik wil tot het uiterste gaan om hem te geven wat hij nodig heeft. Hij is het allerbelangrijkste in mijn leven!"

Wil jij ook op Ze vertellen over jouw bevalling? Stuur een mailtje naar betty@ze.nl.