Ode aan de snipperdag
Jezelf ziek melden als je eigenlijk springlevend bent, is echt not done. Maar soms komt er in het leven van ons drukke vrouwen een moment dat je er enorme behoefte aan hebt. En wat doe je dan?
Vroeg opstaan
Of je nu werkt of studeert, we rennen onszelf vaak voorbij. De ene na de andere deadline halen, iedere ochtend vroeg op en iedere avond toch nog even dat ene bestandje afmaken en opsturen. Boodschappen doen, de kattenbak verschonen, naar oma's verjaardag en weer de wekker zetten op een monsterlijk tijdstip, zodat we het de volgende dag allemaal weer over kunnen doen.
Niet zeuren?
Natuurlijk is het best vol te houden, voor een tijdje. Neem je rust tussendoor en zet kleine stapjes. Dan is een chaotische periode prima te overzien. Maar als je langere periode het gevoel hebt dat je niet even stil kan staan, kan het mis gaan. Je voelt je lamlendig, hebt minder energie en bent chagrijnig.
Ik ben er niet!
In dat geval is het heerlijk om even een dagje de stekker uit alle hectiek te trekken. Even een dagje om bij te tanken. Datgene te doen wat je al een hele tijd wil doen, al is dat maar de hele dag op de bank liggen en oude afleveringen kijken van 'Wie is de Mol?'. Of een dagje naar een kuuroord of eindelijk eens je hele wasmand wegwassen. Jij bepaalt!
Uche uche
Maar hoe bereik je zo'n lekker dagje voor jezelf? Is nep-hoestend je baas opbellen dat je een dagje niet komt de enige optie? Wat mij betreft niet. Ik denk dat iedere, zichzelf respecterende baas moet beseffen dat werknemers er soms even doorheen zitten. Een snipperdagje is dan de ideale uitkomst om lekker bij te komen en de volgende dag er weer met frisse moed tegenaan te gaan!
Niet voldoende?
Mocht een snipperdag je niet kunnen helpen om met een meer uitgerust gevoel er tegenaan te gaan, dan wordt het misschien tijd voor grotere maatregelen. Neem in dat geval je vakantiedagen op en geniet van de tijd voor jezelf. Doorbuffelen gaat een tijd goed, maar als je lichaam er klaar mee is, kun je toch maar beter even luisteren!
Hoe zit dat bij jullie? Wat doen jullie als je echt even geen energie meer kunt opbrengen om naar je werk te gaan? Of heb je dat gevoel überhaupt nooit?
