Tommy; een explosie van muziek en dans.

Het verhaal begint net voor de Tweede Wereldoorlog. Onder begeleiding van swingende muziek (een geweldig orkest) krijg je in rap tempo de voorgeschiedenis samengevat: de ontmoeting en het huwelijk van Captain Walker en Mrs. Walker. Captain Walker wordt echter door de Duitsers gevangen genomen. Mrs. Walker, zwanger van een zoon (Tommy) is verdrietig en denkt alleen te blijven. Jaren verstrijken en we zien Mrs. Walker met haar zoontje en haar nieuwe lover. Nadat Tommy naar bed is gebracht, gebeurt er iets wat alles zal veranderen. Captain Walker is terug en bij thuiskomst schrikt hij van de 'indringer'. Wat volgt is een gevecht en Captain Walker schiet de lover neer, uit zelfverdediging. Kleine Tommy ziet dit drama gebeuren in de reflectie van de spiegel. Captain en Mrs. Walker zeggen hun kind snel: "You didn't hear it, you didn't see it, you won't say nothing to no one ever in your life...". Na deze woorden lijkt Tommy compleet in zichzelf gekeerd. Tommy is vanaf dat moment doofstom en blind. Captain Walker wordt vrijgesproken van de moord, maar Tommy is getraumatiseerd en lijkt in een autistische toestand te verkeren.

Dan volgt een lange weg naar genezing en zien we Tommy opgroeien. Nog altijd doofstom en blind maar zijn 'gedachten' (in de vorm van een volwassen Tommy) zingt af en toe gekweld over zijn zielenroerselen. Het enige wat Tommy lijkt te interesseren en waar hij geweldig goed in is, is flipperen. Al snel is hij de Pinnballwizard (hit van Elton John) en vanaf dat moment krijgt de musical een andere wending.

Doordat de muziek Engelstalig is en niet vertaald naar het Nederlands, vind ik het prettig luisteren en worden de liedjes niet 'verkracht', wat vaak - naar mijn inziens - het geval is bij Nederlandstalige versies. De verhaallijn is soms wel iets vaag maar omdat de muziek boeit, stoort me dat niet.

Ook bijzonder was de dovenvertolking van de rockopera door Talking Hands. Een mooi initiatief, zeker omdat dit ook zo aansluit op de verhaallijn.

Vrouw.nl sprak met een van de spelers van Tommy. Loraine Wei-Yun repeteerde een jaar lang voor een rol in het ensemble. Ze vertelt enthousiast over haar liefde voor zang, toneel en dans.

Hoe is het om in een musical te spelen?

Supergeweldig! Het was de eerste keer voor mij en het was hard werken. Vanaf januari dit jaar zijn we al bezig. Ik was ontzettend blij dat ik deel mocht uitmaken van Tommy!

Ik hoorde dat je eerst niet kon geloven dat je in een heuse musical zou spelen...

Klopt! Mijn moeder had een advertentie gelezen in de Haagsche Courant; er werden audities gehouden voor de musical. Stichting Harlekijn, organisator van de musical, nodigde me na mijn reactie uit voor een zang- en dans auditie. Toen ik een positief bericht kreeg op mijn auditie dacht ik dat ze een fout hadden gemaakt, ik geloofde het niet!

Wat bescheiden! En dat voor een meisje dat ook nog in een uitdagend lingeriesetje op de bühne stond...

Thea Dietz, de artistieke- en productieleidster verzorgde alle kostuums en zij kwam op een gegeven moment met dat pakje aan. Even dacht ik wel: Oh, jee dat wordt lijnen. In eerste instantie zouden we een lange jas dragen, maar later werd er bedacht dat het leuker zou zijn om zonder jas te spelen. Ik droeg het pakje zo vaak met oefenen, het gekke is er dan snel van af. Bij de eerste voorstelling had ik niet eens door dat ik er zo bloot uitzag, zo druk ben je met verkleden. Pas toen ik iedereen hoorde joelen in het publiek, besefte ik pas wat ik aan had!

Wat trekt je zo aan in spelen in een musical? Dans, muziek of meer toneel?
Het geeft een onwijze kick om op het toneel te staan! Musicals hebben altijd een grote aantrekkingskracht op mij gehad. Ik krijg kriebels als ik er naar kijk en heb zingen altijd geweldig gevonden. De combinatie van zang, dans en spel maken het fenomeen musical zo boeiend en natuurlijk maakt het lovende applaus van het publiek het plaatje compleet.

En nu?

Ik ga nu zeker weer audities doen, weet nog niet wat Harlekijn gaat doen volgend jaar. Volgende keer waag ik wel een stapje extra en wil ik auditie doen voor een 'echte rol'.

Repeteren, spelen.. alles is nu afgelopen. Val je nu niet in een zwart gat?

Je bent zo intensief bezig en dan is het erg jammer dat het na drie voorstellingen allemaal is afgelopen. Ik heb echt een geweldige tijd gehad en met een aantal van de groep hou ik nog zeker contact!

Voor meer informatie: Stichting Harlekijn