'Meneer Maus' alleen interessant voor hondenliefhebbers

Vrije tijd 16 jaar geleden door Redactie Ze.nl

Maus is tijdens een mooie zomer zomaar achtergelaten in het asiel. Zes jaar is hij, verwaarloosd, achterdochtig en onzeker. Schrijfster Marian Werkman en haar man Marco besluiten Maus een nieuw thuis te bieden. Met veel geduld en aandacht krijgt de Jack Russell Terriër weer vertrouwen in het leven. Hij verandert in een energieke, aanhankelijke en vrolijke hond met lef.

Voordat het zover is, moeten er heel wat obstakels overwonnen worden. Daarover schrijft Marian Werkman in Meneer Maus. Dit boek begint goed met de opmerking van de dame van de dierenbescherming. "Ik zie het al," zei ze vertederd. "De mand heeft een centrale plek, zijn voer- en drinkbak staan op een vaste plaats, er ligt hondenspeelgoed voor hem klaar. En dan die foto..." Patricia wees naar het grote portret van een fel kijkende terriër, zijn ogen hadden een scherpe, alerte blik en zijn zwarte dropneus stak uitdagend naar voren. Onze Maus. "Dat zit wel goed tussen jullie," concludeerde Patricia. "Ik kan het aan alles zie." Ik knikte bevestigend. "Het heeft even geduurd voordat hij volledig gewend was. Maar we zijn elkaars beste vrienden geworden," vertelde ik. "Ik zou hem voor geen goud willen missen!" Het verhaal dat de schrijfster vervolgens vertelde aan deze dame, heeft ze ook beschreven in dit boek.

Meneer Maus begint naar mijn idee heel persoonlijk en vol gevoel, maar al snel blijkt het toch over de praktijk te gaan. Al die hondenzaken zijn volgens mij vooral interessant voor de echte hondenliefhebber. Als je niets met honden hebt, wil je ook niets weten over cursussen, dierenartsen en territoriumdrift. Naar mijn gevoel zal ieder ander het boek na de eerste paar hoofdstukken opzij leggen. Erg jammer, want vooraf had ik ook meer van dit boek verwacht. Marian Werkman heeft tenslotte ook de roman 'De vergeten jaren' geschreven.

De foto's van de Jack Russel Terriër zijn aandoenlijk, maar in kleur zouden ze nog meer hebben uitgestraald. Misschien was het ook leuker geweest om Maus meer in actie te zien. Nu lijken de plaatjes toch veel op elkaar. Maar waarschijnlijk denkt de echte hondenliefhebber daar ook anders over én zal die vol 'oh' en 'ah' alle portretten bekijken.