Column Christine Pannebakker: Boos
De stilte in huis geeft wel de kans om na te denken over boosheid. En dan zijn er vreemde constateringen. Zoals: je bent vaak het meest kwaad op de mensen die je het meeste lief hebt: je geliefde en je kinderen. Met als voornaamste reden dat je anders over zaken denkt. Terwijl de overeenkomsten wellicht prettig zijn, het zijn de verschillen die een relatie interessant maken.
Nog een: ruzies draaien om de absurde gedachte ‘als jij maar meer had van mij, dan zou ik niet overstuur raken.’ Misschien is het handiger te accepteren dat ieder mens recht heeft op zijn eigen eigenaardigheden. Het is een neurotisch streven te denken dat degenen van wie je houdt precies zo zullen handelen als jij wilt.
Om mezelf een beetje vrij te pleiten: ik scheld niet. Misschien omdat ik een wijsheid van de Chinezen ter harte heb genomen: ‘als je geduldig bent op dat ene moment tijdens een ruzie, voorkomt dat honderd dagen spijt.’
Zojuist heb ik, heel zen, besloten dat ik het erover eens ben dat ik het oneens ben. Natuurlijk denk je als je samenleeft niet altijd hetzelfde over geld, werk, vrienden, familie, uitgaven en kinderen. Wie samen gaat leven, kan niet anders dan accepteren dat ieder mens uniek is en een andere achtergrond, instelling en levensvisie heeft.
Dus zal ik zo naar beneden gaan en mijn vredelievende visie wereldkundig maken aan mijn echtgenoot. Hopelijk lacht hij me toe, slaat hij zijn armen om mij heen en schenkt mij een rood wijntje in.
En als dat niet zo is, dan weet ik straks vast wel weer waarom ik eerder vanavond boos de trap op stampte.
Christine Pannebakker schreef Vrouwenpower, Het Mama Masterplan en Het Liefdesdagboek. Ze signeert de boeken met een persoonlijke boodschap als je ze bestelt via de website www.vrouwenpower.eu of op 21 oktober tijdens de Vrouw en Passiedag.
