De stiefmoeder: welkom of wegwezen?

Relaties door Marleen_S
Paps en mams gaan scheiden. De één krijgt al snel een nieuwe liefde en de kinderen, ach, die zullen er wel aan wennen. Maar hoe ga je ermee om als je op latere leeftijd ineens een nieuwe ?moeder? krijgt en je geen kind meer bent?

 
Sinds Assepoester zijn we een beetje huiverig voor het fenomeen 'stiefmoeder'. Het woord heeft (onterecht) nogal een negatieve lading, want je schijnt het vaker te horen wanneer het mis gaat, dan andersom. Je zit er als kind dan ook niet op te wachten dat je moeder of vader ineens wordt ?vervangen? door een vreemde.
 


Maar niet alleen kinderen kunnen er moeite mee hebben wanneer één van de ouders een nieuwe relatie krijgt. Ook als je al lang en breed geen kind meer bent en het ouderlijk huis allang hebt verlaten, is een nieuw ouderfiguur wel het laatste waar je op zit te wachten. Je had het je allemaal zo anders voorgesteld: jouw ouders zouden voor altijd samen achter de geraniums zitten te wachten als je weer eens een zondagje over de vloer kwam.
 
Met stomheid geslagen
Dat gold ook voor Marleen (21): ?Na lang tegen de kanker te hebben gevochten, stierf mijn moeder vorig jaar. Mijn vader heeft haar altijd bijgestaan en samen met mijn zusjes verzorgden we haar tot het laatste moment. Het afscheid viel zwaar, want het gebeurde allemaal snel en onverwacht. Net zo onverwacht als de mededeling van mijn vader een paar maanden later, dat hij iemand had leren kennen. Ik en mijn zusjes waren met stomheid geslagen: gebeurde dit ons nou écht? Hadden we niet al genoeg te verwerken? Ik heb gevloekt, gehuild en me op alle mogelijke manieren verzet. Ik zag dan ook enorm op tegen het moment dat we haar zouden ontmoeten. Juist die ontmoeting heeft al mijn gevoelens veranderd, want wat een ontzettend lieve en warme vrouw was het! Ik voelde me bijna schuldig om mijn gedrag. Gelukkig snapte ze mijn terughoudendheid - ze was zelf ook weduwe - en gaf ze me de ruimte.?
 
Sindsdien kwam ze steeds vaker over de vloer. ?Nu woont ze al praktisch samen met mijn vader. Voor mijn zusje, die nog thuiswoont, was ik huiverig: zou het wel goed gaan? Maar ik hoefde me nergens zorgen om te maken. Ze dringt zich niet op en vindt het totaal niet erg als we vaak over mijn moeder praten. We noemen haar bewust geen stiefmoeder, dat wil ze ook niet, want ze zal nooit onze moeder zijn. Toch heeft ze wel een belangrijke rol gekregen in ons gezin. Er heerst weer kalmte in huis en ik zie dat mijn zusje goed bij haar terecht kan als ze ergens mee zit. Dat doet me goed, want de moederrol die ik probeerde over te nemen, kan ik eindelijk loslaten. Nu kan ik weer student en jong zijn, juist dankzij de nieuwe vrouw van mijn vader.?
 


Beter kwijt dan rijk

Voor Lisette (24) lag het anders toen haar vader een nieuwe vriendin kreeg. ?Het ging al een tijd niet goed tussen mijn vader en mijn moeder. Ik was te klein om het allemaal mee te krijgen, maar ik weet nog goed dat ze haar koffers pakte en mijn vader verliet. Hij was er kapot van, dus het duurde dan ook erg lang voordat hij weer op zoek ging. Via een datingsite ontmoette hij een vrouw. Ik was toen achttien jaar. Ze was echt het typetje blond, blauwe ogen en uit op mijn vaders geld. Ze trok veel te snel bij ons in en nam haar dochtertje mee. Dat kind was afschuwelijk, maakte mijn vader zelfs uit voor 'lul' als ze niet naar bed wilde. Die vrouw was ook niet veel beter. Continu liep ze te stoken tussen mijn vader, mij en mijn zussen. Ook mijn moeder maakte ze geregeld zwart, vreselijk vond ik dat. ?
 
Dat leidde uiteindelijk tot enorme ruzies in huis en de sfeer werd er niet beter op. ?Mijn zus trok het niet meer en stelde mijn vader voor de keuze: zij of ik. Hij koos voor zijn nieuwe liefde en dus ging mijn zus op haar vijftiende het huis uit. Ikzelf woonde nog thuis, omdat ik het handig was voor mijn studie, maar het liefste was ik ook weggegaan. Natuurlijk zaten wij ook weleens fout, we waren niet altijd lieverdjes, maar voor mijn vader probeerden we het toch altijd goed te maken. Toch konden we het nooit goed doen in haar ogen, altijd was er wel iets verkeerd. Ja, dan ga je ook geen moeite meer doen. Het stopte gelukkig allemaal toen ze een ander had ontmoet. Ze nam al haar spullen mee en verdween. We waren stiekem best opgelucht en mijn vader was het met ons eens: beter kwijt dan rijk.?

Heb jij ook een stiefmoeder? Zo ja, wat voor type is zij, en ben je blij met haar?