ZeMama: Je kind aan de kapstok

“Vangen”, roept mijn man tegen mijn kleine schatje. Hij gooit de softbal van Nijntje tegen het hoofdje van mijn zoon. Zoon kijkt beteuterd. Man lacht. Ik troost en zeg vinnig: “Doe niet zo lomp!” 

 

Een herkenbaar patroon. Papa stoeit en doet wild. Het kind moet gehard worden voor de buitenwereld. Mama troost en koestert. Knuffelt het kind als hij van de schommel is gevallen. Geeft een pleister en een knuffel. Geen snoepje. Daar krijg je maar eetverslavingen van. Maar van te veel liefde is nog nooit iemand minder geworden. Papa vindt dat mama zich aanstelt. En het kindje laat het zich lekker aanleunen.
 

 

Mama's versus papa's
Ons kleine mannetje is nog geen negen maanden. Maar op het moment dat ik hem knuffelde omdat hij het zachte balletje met hoge snelheid tegen zijn hoofdje had aan gekregen, vleide hij zijn wangetje tegen de mijne en strekte zijn handjes uit. Hij keek naar zijn vader alsof hij wilde zeggen: “Zie je wel! Mama vindt mij lekker veel liever dan ze jou vindt!” En daar mocht papa het even mee doen. Zuchtend slofte hij in zijn badjas naar de bank, waar hij op zijn knieën de softbal onder vandaan probeerde te vegen.  

 

Mannen zijn andere opvoeders dan vrouwen. Daar zit geen oordeel in, het is gewoon zo. Van papa leert een kind vooral spel en sociale activiteiten. Vaders zijn in de communicatie met hun kinderen meer direct en stellen meer vragen zoals: wie, wat, waar, wanneer en waarom. Deze vorm van communicatie is complexer dan de verbinding die het kind met de moeder heeft. De manier van communiceren van de vader vraagt meer van het kind. Hierdoor wordt de vader door sommigen ook wel gezien als een link naar de sociale wereld buiten het gezin. Moeders hebben vaak een hechtere band met hun kind. Zij ontdekken sneller bepaalde eigenschappen en hebben een voortrekkersrol als het gaat om affectief en onderhandelend opvoeden. 
 

 

Aan de kapstok
Het is allemaal onderzocht en helemaal herkenbaar in ons gezin. Mijn man vraagt veel vaker of Tijl wel op zijn buik heeft gelegen en of hij vaak gerold heeft. Als ik thuiskom vraag ik of hij lekker heeft geslapen, gegeten en of hij vrolijk was. Mannen zijn anders dan vrouwen. Daar is iedereen het over eens. Vaders brengen hun kind lekker op tijd naar de crèche als het kind vroeg wakker is en gaan vervolgens zelf lekker in de zon op een terras zitten. Ik grijp elke gelegenheid waar Tijl bij kan zijn aan, om hem bij me te houden. Bij een aankomende verhuizing in de familie was ik zelfs van plan om hem mee te nemen, totdat ik van meerdere kanten hoorde dat dat misschien niet echt handig was. Ik zou weleens een dag vader willen zijn. Gewoon om het eens te voelen. 

 

Maar de uitspraak van onze minister Asscher de afgelopen week, vond ik op zijn minst gezegd nogal onhandig. “Vroeger bracht je je kind naar de kinderopvang zoals je jas aan de kapstok hing.” 

Zou hij zelf kinderen hebben? 

Lees ook de vorige ZeMama-columns van Aefke!