Interview: Kim Staelens!

Na drie jaar lang samen met alle internationals alle tijd en energie te hebben gestoken in het project Nederlands team/Martinus, waarmee kwalificatie voor de Olympische Spelen moest worden afgedwongen, was er groot verdriet toen dit niet behaald werd. "Dat gevoel is niet te beschrijven. Drie jaar voor niets! Je voelt vele dingen en er gaat van alles door je hoofd. Maar het wordt nu steeds duidelijker: het was écht de goeie keuze. We hebben er alles aan gedaan," aldus spelverdeelster Kim Staelens (27).

Toptrainer Avital Selinger haalde alle Nederlandse internationals naar Amstelveen, om daar onder de vlag van club DELA Martinus intensief met elkaar te trainen, wedstrijden te spelen in de Nederlandse competitie en vooral optimaal op elkaar ingespeeld te raken, om zo een ticket voor de Olympische Spelen van 2008 binnen te slepen. Ondanks dat grootse buitenlandse carrières lonkten, gingen de meiden er allemaal voor. Helaas tevergeefs, de moeite bleek voor niets. Een droom die vervloog. Kim: "De mensen in Nederland waren allemaal zo tegen het plan. Ook omdat we, met alle internationals bij elkaar in één team, met overmacht kampioen werden natuurlijk. Constant dachten we: die mensen in Nederland (ons eigen volk!) zullen nu wel flink lachen! We vroegen ons af of we wel de juiste keuze hadden gemaakt."

Op naar Italië
Toen er een einde kwam aan het Martinus-avontuur, viel het team uit elkaar. Ook Kim vertrok uit Amstelveen en zocht haar heil in het volleyballand bij uitstek: Italië. "Ik speel nu bij Perugia, zij kwamen met de mooiste aanbieding. Italië is een prachtig land, met zijn vele oude gebouwen en steden en het mooie landschap. In het begin moest ik hier erg wennen aan de mentaliteit, die is heel anders dan in Nederland, maar het is goed te doen. Ook de taal leer je heel snel. Soms maak ik nog foutjes en ik weet niet alle woorden, maar dat gaat op zich prima. Ik mis mijn familie en vriend wel heel erg."

Vriend Mark, met wie Kim al 9,5 jaar samen is, bleef namelijk achter in Nederland toen zij hogerop wilde. "Hij was het eens met mijn keuze, maar is inderdaad niet meegegaan. Hij heeft een baan in Nederland en speelt zelf ook volleybal, dus hij heeft het behoorlijk druk daar. Ik mis hem wel heel erg." Gelukkig zijn er volleybalvriendinnen die ook in het land van de pizza en pasta's zijn gaan spelen, waarmee Kim nog regelmatig omgaat en afspreekt. "Janneke van Tienen speelt bij mij in het team en verder spreek ik Manon Flier en Elke Wijnhoven ook vaak."

Van België naar Nederland
Kim en haar zus Chaïne (ook volleybalinternational, red.) komen oorspronkelijk uit België. Daar begon hun volleybalcarrière en werden ze geselecteerd voor de Belgische nationale jeugdteams. Al snel bleek echter dat de zusjes niet in België moesten zijn om iets te willen bereiken in het volleybal. Door de vele buitenlanders in de competitie, kregen ze daar geen kans om door te breken. Chaïne vertrok naar Nederland en Kim volgde al snel. "In België wilden ze mij niet beter maken, ik kreeg steeds te horen dat 'ik toch mijn zus wel achterna zou gaan'. Ik had daar dus weinig meer te zoeken."

Vader en moeder Staelens hebben hun dochters daarin altijd gesteund. Met hun eigen professionele volleyballoopbanen in het achterhoofd, zijn ze zelfs naar Nederland verhuisd om Kim en Chaïne alle kansen te geven die zij nodig hadden. "Mijn ouders wisten alles van topsport af, dus zij konden ons perfect begeleiden. Ze zorgden ervoor dat wij onze school goed konden combineren met topsport door ons naar een speciale LOOT-school te laten gaan. Dit is een school waar je als sporttalent onderwijs en sport samen kan ontwikkelen, al vanaf de eerste klas van de middelbare school. Vervolgens deden ze alles om ervoor te zorgen dat we kwamen waar we zijn moesten. Maar het allerbelangrijkste is dat ze alle keuzes aan ons overlieten. Ze hebben ons nooit gedwongen om iets te doen waar we zelf niet achter stonden."

Kim heeft het altijd belangrijk gevonden om naast het volleyballen ook met een opleiding bezig te zijn. "Ik heb mijn HAVO afgemaakt en ben toen gaan volleyballen. Ik heb een cursus Voedingsleer gedaan bij de LOI en ben nu bezig met een studie Schoonheidsspecialiste."

Buitenland en blessureleed
In Nederland speelde Kim eerst bij Bonduelle VVC en daarna twee jaar bij Weert, waarmee ze de dubbel (landstitel en beker, red.) won. Ze zette haar carrière voort in Frankrijk en speelde daarna ook nog een aantal succesvolle jaren bij Muenster in Duitsland. Toen sloeg het noodlot toe: een zware blessure aan haar knie, waardoor ze er anderhalf jaar uit was. "Ik ben nu in totaal vier keer geopereerd. Er zijn vele momenten geweest die moeilijk waren. Maar uiteindelijk is de liefde voor het spelletje te groot om het op te geven. Als het echt te pijnlijk wordt, dan gaat het plezier er ook vanaf. Op dit moment gaat het nog prima, dus we gaan vrolijk door!"

Ik vraag Kim of zij, net als ik, de spelverdelerspositie de mooiste van het volleybalspelletje vindt. Tot mijn verbazing zegt ze nee! "Ik vind het niet de mooiste, wel de moeilijkste positie. Ik vind het leuk omdat je zelf in de hand hebt hoe het spelletje loopt. Maar als ik een andere positie zou kunnen en mogen kiezen, zou ik passer/loper willen zijn. Vooral omdat ik vroeger, met twee gezonde knieën, best gemakkelijk sprong en ik veel kracht heb."

De toekomst
Als hoogtepunt van haar succesvolle loopbaan, noemt Kim het winnen van de World Grand Prix in 2007 met het nationale team. De dames zorgden destijds voor een enorme verrassing door dit prestigieuze toernooi op hun naam te schrijven. Tijdens de finaleweek werden topteams als Rusland, Italië en Brazilië door onze meiden verslagen. Inderdaad een schitterend hoogtepunt!

Kim heeft bijna alles bereikt waar jonge volleybaltalenten van dromen. Landskampioenschappen, bekers, nationale teams, avonturen over de grens... En ze heeft er nog altijd zin in: "Ik blijf zo lang doorgaan met volleyballen tot ik het beu ben. Ik wil vooral nog plezier hebben en met het Nederlands team nog mooie dingen meemaken. Misschien nog de Olympische Spelen van 2012? We gaan er in ieder geval voor!"