Column: Goedemorgen!
Ik doe mijn ogen open en kijk op de klok, damn het is ook echt TE vroeg. Naast me ligt niet het bekende lichaam waar ik bijna elke dag naast wakker wordt, maar het is mijn lieve vriendin M. Ze is blijven slapen en voor deze gelegenheid heb ik mijn mannetje en zijn stagiair (die toevallig ook bleef slapen) op de bank geparkeerd. Nog napratend over de avond daarvoor blijven wij nog even lekker liggen. Ineens schrik ik op, iemand loopt door M. gaat zich even omkleden en ik ga op onderzoek uit, wie ligt er te slapen op mijn bank? Ik doe de deur open en daar ligt hij dan. De stagiair waar ik al zovaak over gehoord had, de stagiair die in mijn hoofd klein, jong en blond was. Echt zo'n ventje. Maar tot mijn grote verbazing lag daar een grote, woest aantrekkelijke man. Waarom heeft deze man niet eerder op mijn bank geslapen? Waarom ben ik hem niet eerder tegengekomen? Godver, dit is even lekker wakker worden. Maar ehm, ik sta hier nu al een tijdje te kijken (lees kwijlen), is het misschien een idee om wat te zeggen.'Thee?' 'Ja, heerlijk', zegt de god op mijn bank met een über geile donkere stem. Met een kloppend hart sta ik in mijn keuken thee te maken. Ik spreek mezelf bemoedigend toe, hij is vast verlegen of niet aardig, dat lichaam en die stem zijn maar oppervlakkige dingen. Maar dat lichaam en die stem, fantaseer ik verder. Nou hou op! Met thee voor vier loop ik naar binnen. Voor afleiding ga ik mijn man |