I Amdisliking!
| Weet je waar ik nou niet van houd?! Van onaardige mensen. Dat klinkt natuurlijk best logisch, want wie houdt er nu wèl van onaardige mensen..? Om te illustreren wat voor soort mensen ik bedoel hier een aantal voorbeelden. Het is dat soort mens die, wanneer de blikken kruisen, zij haar (in mijn geval zijn dit meestal mensen van het vrouwelijke geslacht) ogen in diezelfde soort kille positie houdt en geen ene blijk van zelfs maar herkenning (is dat teveel gevraagd?!) geeft, een rechte mond toont die in de meeste situaties zijn streep-look behoudt, een paar ogen bezit dat moeite heeft ook maar iets van (lach)rimpels om zich heen te creëren en een toon laat klinken die bij elk woord wat gezegd wordt niet te ontkennen valt.
Nou moet ik met mijn psychologische achtergrond de fundamentele attributie fout natuurlijk niet vergeten; deze stelt dat men negatieve trekken van anderen vaak aan de persoonlijkheid van diegene wijt, terwijl de negatieve trekken die onszelf betreffen vaak aan de omgeving worden toegekend. Natuurlijk kan ik mij voorstellen dat je wel eens een rotdag kunt hebben en natuurlijk niet altijd even vrolijk uit je ogen kijkt, maar dit is iets anders. Dit is een houding. Deze mensen staan er om bekend; "Oeh, daar wil je zeker geen ruzie mee hebben!" of dingen als "Dat is zeker een pittige tante!" zijn veelvoorkomende uitspraken wat betreft dit type. En de toon van dit soort opmerkingen is doorgaans bewonderend! Nou zijn de meeste mensen die dit soort opmerkingen maken wel mannen, maar toch! Is Wat mij ook is opgevallen is dat deze mensen een soort bewijs willen. Jij moet jezelf eerst bewijzen voordat zij aardig tegen je doen. In de eerste instantie ben je dus niks, iets waar zij hun neus voor optrekken, maar als je jezelf hebt bewezen dan ben je alles. Iedereen moet door een soort onuitgesproken ontgroening heen; en ligt dit aan mij of is dit een rare, of in ieder geval onprettige, manier van omgang? Zouden deze mensen dit van zichzelf weten? Genieten zij van negatieve omgang met anderen? Is het een houdingsding of een persoonlijkheidsding? (Als daar überhaupt er verschil tussen is.) En waar ik mij tot slot dan nog het meeste aan erger is de invloed die ze op mij hebben. Op de een of andere manier ben ik stoer genoeg dit op papier te zetten maar verander ik in een soort 'pleaserig' schaap als ik mij in hun omgeving bevindt. Ik denk drie keer na hoe ik mijn zin moet formuleren als ik dan noodgedwongen toch echt iets tegen ze moet zeggen, als onze blikken kruisen verschijnt er een soort week glimlachje op mijn mond en als ik dan een keer de volle lading krijg bedenk ik 's avonds in mijn bedje een heel betoog van wat ik op dat moment had willen uitspuien, maar verander ik en momente in een niet-uit-haar-woorden-komende-rode-biet! Wat dan, nu echt, tot slot, het fijne is aan dit verhaaltje; het is nooit persoonlijk. Althans, zo voelt het niet. Iedereen is stiekem een beetje bang voor hen, en wees nou eerlijk, zouden er echt mensen zijn die daar gelukkig van worden? Ik ben liever het blonde pleaserige schaap dan mevrouw Bitch! Geschreven door Veerle |
het in de huidige maatschappij stoer, hip of misschien zelfs sexy om simpelweg onaardig te zijn?