Review: Biutiful
|
En daar is de tragiek van deze film: dat mislukt. Hoe Uxbal ook probeert goed te doen, de tegenslagen blijven zich opstapelen. Hij vecht tegen zijn demonen, zijn (ex)vrouw, zijn criminele activiteiten, mensenhandel, zijn smerige broer en zijn verstoorde vader/zoonverhouding.
Het is een zware film, hij raakt je diep en gaat daar voorlopig niet meer weg. Maar de enscenering, het acteerwerk en de zorgvuldig uitgewerkte details maken deze film, ondanks zijn onheil, toch zeer de moeite waard om te kijken. Ik gok op Oscars voor Beste Buitenlandse Film en Beste Mannelijke Hoofdrolspeler. Daarom, een must-see. Een rauwe, realistische film. Geen verdriet om het verdriet, nee: gewoon, omdat het zo is.
|
Soms is het een beetje te veel, dit alles. Er worden zo veel plotlijnen uitgelegd dat je soms verward raakt van wie, waarom en wat. Het was een uitdaging voor de regisseur Alejandro González Iñárritu (Amorres Perros, 21 Grams, Babel) om na zijn films met niet-lineaire verhaallijnen en veel karakters nu een totaal andere film te gaan maken. Maar hoewel de karakters sober blijven, zijn de verhaallijnen dusdanig vermenigvuldigd en dat maakt het er niet makkelijker op.
scoop. Want hoe graag je ook wilt dat het allemaal goed gaat, je weet dat het niet kan. Net als in het echte leven. En dus worden goede bedoelingen soms moordenaars van onschuldigen, alleen omdat Uxbal het goed probeert te doen.