Maynard, Jennica en véle anderen...

Vrije tijd 15 jaar geleden door Redactie Ze.nl

"In metro nummer 6 uptown, in de zomer van 2000, ontmoet hij Jennica, een nostalgische Californische die berekend heeft dat ze 68,53% van haar leven alleen is geweest." So far, so good. Maar de inhoud van deze debuutroman van de Amerikaans-joodse schrijver Rudolph Delson verveelt al gauw. Een echt plot ontbreekt, waardoor je als lezer snel de draad kwijt bent.

Het enige wat de lezer te weten komt, is hoe Maynard Gogarty en Jennica Green elkaar ontmoeten, wat ze denken en voelen, wat iedereen in hun omgeving van de wereld vindt en hoe New York veranderde na 11 september. Dat klinkt zo eigenlijk nog best interessant, maar ploeterend door 351 pagina's (waarin steeds iemand anders aan het woord is), is het dat toch niet.

Wel bijzonder is het experimentele karakter van de satirische roman. Niet alleen levende mensen komen aan het woord, ook de doden spreken. En ook krekels, kikkers, cicaden en een zekere noodrem ontsnappen niet aan spreekbeurt. Het boek is opgedeeld in vijf delen, die worden ingeleid met teksten als: "En om het geheel af te sluiten, volgt nu het vijfde deel, dat bestaat uit één verklaring, afgelegd door Nadine Hamamoto en Oscar Dicochea aan het begin van de winter van 2002. En ja, ze zijn zich ervan bewust dat ze het laatste woord hebben."

Maynard & Jennica zou grappig moeten zijn, maar is dat steeds nét niet. Ik vermoed dat het boek in het Engels zijn doel beter bereikt en dat New Yorkers zich lachend herkennen in de beschrijvingen van de stad en haar inwoners. Delson uit zich kritisch over het chauvinistische gedrag van het Amerikaanse volk na de aanslagen op de Twin Towers. Verfrissend. Toch mis je weinig als je dit boek niet leest.

Maynard & Jennica
Rudolph Delson