Zo lang mogelijk blijven liggen. Opstaan als hij huilt. Voeden. Verschonen, aankleden. Douchen. Ontbijten. Opruimen. Boodschappen doen. Koffie. RTL Boulevard kijken. Voeden.
Boekje lezen over baby’s. Appen met Tep. Lunchen. Oh, hij huilt. Hup verschonen en z’n bed in. Wat is het toch een schatje. Ik wil even liggen. Nee, eerst de vaatwasser, trut, je loopt al dagen achter. De was stapelt zich ook weer op. Hee, de post is er. Een kaart van mijn ex, hoe weet hij nou weer … Ach natuurlijk, onze moeders spreken elkaar nog. Die hebben ook niets anders te doen dan over hun kinderen te lullen. Oh God, m’n moeder! Ze is jarig, helemaal vergeten! Ik wil net de telefoon pakken als de bel gaat.
Aambeien
Bij de deur staan vier collega’s tegelijk. Oh ja fuck, die zouden komen! Is het hier wel netjes? Nou, te laat. Ze zoenen. “Zeg, zit er stiekem nog eentje in?”, roept er een olijk terwijl ze in mijn buik prikt.
Jochem begint te brullen. "Geef hem maar!", roept een wensmoeder hebberig. Nou, hier heb je hem, alsjeblieft.
Een andere collega vraagt boven het gekrijs uit of ik ook aambeien heb overgehouden aan de bevalling. Hè ja, daar wilde ik het nou net over hebben. Ik ga Jochem voeden en prop zijn hoofd zowat onder mijn trui. Ik ken die lui amper; ze zijn van een andere afdeling.
Oh shit, ze moeten natuurlijk koffie. En beschuiten. Jochem, doordrinken gastje.
Een collega-moeder in de zaal gaat intussen helemaal los over tepelkloven, borstontstekingen en kolven. Eh… hallo, er is ook een man in de zaal, jongens. Ze gaan al snel. Goddank. Leuk ja was heel gezellig de groeten aan iedereen ik mis ze.
Bekken
Pfffffff. Zo, even zitten, oh shit, ik moet koken, Vins heeft een borrel op zijn werk. Zal ik patat halen? Mens, doe niet zo dom, healthy food is nu een must; ik moet weer in shape komen. Hoe was die shape eigenlijk?
Ik eet de resten van gisteren. Niets op tv, oh wacht, ik kijk wel RTL Boulevard. He, dit heb ik toch al gezien? Dan hoor ik de sleutel in het slot.
“Hoe is het liefje?”
“Goehoed. Ik ben alleen vergeten mijn moeder te bellen.”
“Oh. En hoe is het met ons mannetje?”
“Ja, super.”
“Fijn!”
“Bij jou nog wat gebeurd?”, vraag ik Vins.
“Nee, niets bijzonders. Er is gelekt over een nieuwe deal. De baas is pislink. En vanmiddag had ik een lunch in Karel de Vijfde met die nieuwe klant uit Monaco. Daarna heb ik wat voor hem onderhandeld met een lokale burgemeester uit Thailand, via Skype. Gare vent joh; hij leek wel stoned. Hij bleef maar giechelen, en hij vond alles best. De afscheidsborrel? Was wel oké. Oh ja, Henk had Michiel betrapt, die stond op de gang te bekken met Nienke… dat is me er ook eentje; ze zeggen dat zij tijdens dat laatste congres… nou ja, ach, lekker belangrijk, ik zal het je besparen hoor, die kantoorverhalen. Ik heb veel aan je gedacht. Ben wel jaloers op je hoor, jij lekker thuis met ons Jochempie. Heerlijk.”
Ik zeg niks. Ik tel. Nog twee weken en drie dagen.
Lees ook de vorige verhalen van Alies!
Een helemaal niet zo roze wolk, oude vrienden die je niet meer ziet, keiharde concurrentie tussen moeders, opdringerige vaders, schoolpleinaffaires, etiket-plakkende professionals en tegen je zin de juf helpen: een greep uit de onderwerpen in de serie ‘Ons Soort Loeders’.
Hierin beschrijft Alies haar leven als moeder in het over het paard getilde Utrecht-Oost. Haar nieuwe vriendinnen, waaronder een jaloerse MILF en de Opper-Vagina van het schoolplein, lijken vooral bezig te zijn met de kinderen. Maar gaandeweg komen hun werkelijke behoeften aan het licht. Meer Alies? Kijk op Facebook.com/OnsSoortLoeders.
