Say what?! Zo liep Astrid Holleeder jarenlang vermomd over straat

Van complete anonimiteit naar spotlights

Eind augustus maakte Astrid bekend dat ze na jaren in de anonimiteit eindelijk besloot om niet langer onder te duiken. Ze leefde jarenlang als bedreigde getuige in de zaak tegen haar broer, Willem Holleeder. Altijd op haar hoede, altijd onzichtbaar.

In RTL Boulevard zagen we haar voor het eerst herkenbaar in beeld. Een big moment, want voorheen wist bijna niemand hoe ze er in het dagelijkse leven uitzag. Inmiddels is ze niet alleen zichtbaar, maar ook een vaste ‘duider’ bij RTL Tonight, waar ze actuele zaken en rechtszaken bespreekt.

Lees hier ook: WOW! Astrid Holleeder laat voor het eerst haar gezicht zien na 10 jaar onderduiken

Hoe ze zich vermomde en waarom

Tijdens de uitzending van dinsdag ging het niet alleen over kroongetuige Nabil B., maar ook over Astrid Holleeder zelf. Want hoe deed ze dat eigenlijk, wel de straat op gaan, maar dan zonder herkend te worden?

Astrid vertelde openhartig dat ze “heel veel methodes” had om onzichtbaar te zijn. “Allereerst: je moet onvindbaar zijn. Je moet zo anoniem mogelijk blijven. Dus als je ergens heen gaat waar bekenden zijn, moet je zo goed vermomd zijn dat ze je niet herkennen.”

Klinkt simpel, maar dat was het absoluut niet. Astrid legde uit: “Want de herkenning is meestal aan de ogen. Je kan heel veel aan je gezicht veranderen, maar de ogen zijn toch eigenlijk altijd doorslaggevend. En ook de manier van doen, het bewegen, daar moet je heel erg op letten.”

Humberto Tan onthult de look

Presentator Humberto Tan vroeg door en liet vervolgens de foto zien: een kale, oudere man met bril. Jep, dat was Astrid Holleeder  dus. Zo levensecht dat je er nooit aan gedacht zou hebben.

Astrid reageerde daar zelf nuchter op: “Dat kost heel veel tijd, kost heel veel geld, heel veel moeite. En soms wil je weleens ergens heen waar je echt niet herkend wordt. Maar dan moet het wel echt levensecht zijn.”

Terwijl ze naar de foto wees, voegde ze eraan toe: “Dit wordt levensecht. Als iemand je gezicht zo behandelt, is het levensecht.”

Rigoureus maar noodzakelijk

Het klinkt misschien extreem, maar voor Astrid Holleeder was dit jarenlang de enige manier om toch enigszins een normaal leven te leiden. Even naar buiten, zonder bang te zijn dat iemand haar zou herkennen. Het ging niet om een klein zonnebrilletje of petje, nee, dit was full on disguise.

Dat de metamorfose rigoureus was, gaf Humberto ook direct aan. Maar als je jarenlang constant in gevaar leeft, dan snap je wel waarom ze tot zulke maatregelen greep.

Nieuwe fase in Astrid Holleeder haar leven

Nu ze zelf gekozen heeft om niet langer onder te duiken, lijkt er een compleet nieuw hoofdstuk voor haar open te gaan. Van verborgen bestaan naar opinie geven in een talkshow: de contrasten kunnen bijna niet groter zijn. En dat maakt dit verhaal misschien nog indrukwekkender.

Want hoe heftig moet het zijn geweest om continu vermomd over straat te moeten? En tegelijkertijd: hoe bevrijdend moet het voelen dat ze nu eindelijk zelf kan kiezen hoe zichtbaar ze is?