Thirty-love: Normen en waarden

Single & daten door Redactie Ze.nl
Ik pas op mijn buurjongetje Pepijn. Hij is niet letterlijk mijn buurjongetje, maar woont om de hoek en ik vond hem een jaar geleden in de supermarkt. Pepijn was er erg relaxed onder, zijn ouders niet. Die zijn me eeuwig dankbaar. 

Bossen-bloemen-en-dozen-chocolaatjes-dankbaar. Twee-kilo-in-één-week-erbij-dankbaar. En ze meenden dat Pepijn en ik een speciale band hadden sinds onze bijzondere kennismaking.
 
Ik wilde destijds een lege fles Cola-Cola Zero inleveren en struikelde bijna over een jongetje dat met een boek en een doos negerzoenen in de flessenmachine wilde kruipen. Toen ik hem uitlegde dat dat mooie vierkante gat in de flessenmachine niet voor jongetjes maar voor lege kratten is, besloot hij dat wij zouden wachten tot er iemand zo’n krat terug kwam brengen. Hij scheurde een kleurplaat uit zijn Donald Duck-vakantieboek en gaf dat aan mij. Dat het lastig kleuren zou worden zonder kleurpotloden was blijkbaar mijn probleem. Zo zaten we een tijdje samen tot er na een kwartier iemand twee kratten kwam inleveren. Hij keek gefascineerd toe en ik begon me te realiseren dat zijn ouders niet ergens in de supermarkt rondliepen.

 
Sindsdien pas ik weleens op mijn vijfjarige vriendje, maar nu is het de eerste keer dat hij komt logeren. Gelukkig poetst hij zonder protest zijn tanden, doet zijn pyjama aan en slaapt hij al halverwege het voorleesverhaal. Als ik ’s morgens wakker word en mijn ogen open doe, zie ik dat Pepijn al rechtop naar me zit te staren.
“Hé lekker ding, al wakker?”, vraag ik.
Hij kijkt ernstig en knikt.
“Alles goed, lieverd?”, vraag ik en ben voorbereid op een grote huilbui in het genre ‘waar zijn papa en mama? Ik wil papa en mama. Ik wil papa en mama NU.’
Maar Pepijn heeft van gemis weinig last. Blijkbaar wel van dwarzittende levensvragen.
Hij wijst op de lege helft van het bed en vraagt: “Wie slaapt hier normaal?”
“Niemand”, zeg ik.
Hij is stil. Ik ben even bang dat ik een knuffel krijg vol medelijden en het niet droog hou. Maar dan breekt een duidelijk bewonderende blik door. “Vet”, zucht hij stralend.
“Ja,” zeg ik vrolijk, “supervet.”


 
Thirty-love is de blog van Frederique Hoogerdoel, single, dertig-plus, advocate, woonachtig in Utrecht, verknocht aan haar beste vriendin Carien, ook single, stewardess en wonend in Amsterdam. Samen zoeken ze hun weg in de verwarrende wereld van het dertigers-daten. Daarbij worden ze gesteund en geplaagd door hun gesettelde vriendinnen met kinderen, die ze er soms ongewild op wijzen dat de wereld onherroepelijk veranderd is sinds ze twintig waren.

De blog geeft lezers de kans om mee te leven met Frederique, hoofdpersoon van 30-love, de roman die nu in de winkels ligt! Meer Frederique? Kijk op thirty-love.nl en facebook.com/thirtylove. Frederique is gecreëerd door schrijfster Ilse Nelemans.